|
Sen. Suas. 1.15
|
|
|
Iam pridem post terga diem solemque relictum
|
1
|
|
iamque vident, notis extorres finibus orbis
|
|
|
per non concessas audaces ire tenebras
|
|
|
ad rerum metas extremaque litora mundi,
|
|
|
nunc illum, pigris immania monstra sub undis
|
5
|
|
qui ferat Oceanum, qui saevas undique pristis
|
|
|
aequoreosque canes ratibus consurgere prensis.
|
|
|
Accumulat fragor ipse metus. Iam sidere limo
|
|
|
navigia et rapido desertam flamine classem
|
|
|
seque feris credunt per inertia fata marinis
|
10
|
|
iam non felici laniandos sorte relinqui.
|
|
|
Atque aliquis prora caecum sublimis ab alta
|
|
|
aera pugnaci luctatus rumpere visu,
|
|
|
ut nihil erepto valuit dinoscere mundo
|
|
|
obstructa in talis effundit pectora voces:
|
15
|
|
Quo ferimur? fugit ipse dies orbemque relictum
|
|
|
ultima perpetuis claudit natura tenebris.
|
|
|
Anne alio positas ultra sub cardine gentes
|
|
|
atque alium †liberis intactum quaerimus orbem?
|
|
|
Di revocant rerumque vetant cognoscere finem
|
20
|
|
mortales oculos. Aliena quid aequora remis
|
|
|
et sacras violamus aquas divumque quietas
|
|
|
turbamus sedes?
|
|
