Verum ea longe periculosissima sunt ulcera, quas apthas Graeci 6.11.3.1
appellant, sed in pueris: hos enim saepe consumunt, in uiris et mulieri-
bus idem periculum non est. Haec ulcera a gingiuis incipiunt; deinde
palatum totumque os occupant; tum ad uuam faucesque descendunt,
quibus obsessis non facile fit, ut puer conualescat. Ac miserius etiam 5
est, si lact<e>ns adhuc infans est, quo minus imperari remedium aliquod
potest. Sed inprimis nutrix cogenda est exerceri et ambulationibus 4.1
et is operibus, quae superiores partes mouent; mittenda in balineum
iubendaque ibi calida aqua mammas perfundere; tum alenda cibis
lenibus et is, qui non facile corrumpuntur: potione, si febricitat puer,
aquae; si sine febre est, uini diluti. Ac si aluus nutricis substitit, 5
ducenda est. Si pituita eius in os coit, uomere debet. Tum ipsa ulcera 5.1
perunguenda sunt melle, cui rhus, quem Syriacum uocant, aut amarae
nuces adiectae sunt; uel mixtis inter se rosae foliis <aridis,> pineis
nucleis, menta, coliculo, melle, uel eo medicamento, quod ex moris fit,
quorum sucus eodem modo quo Punici mali ad mellis crassitudinem 5
coquitur; eademque ratione ei crocum, murra, alumen, uinum, mel,
miscetur: neque quicquam dandum, a qu<o> umor euocari possit. Si uero 6.1
iam firmior puer est, gargarizare debet is fere, quae supra
conprehensa sunt. Ac si lenia medicamenta in eo parum pro-
ficiunt, adhibenda sunt ea, quae adurendo crustas ulceribus inducant.
Quale est scissile alumen uel chalcitis uel atramentum sutorium. Prod- 5
est etiam fames et abstinentia quanta maxime inperari potest. Cibus
esse debet lenis: ad purganda tamen ulcera interdum caseus ex melle
recte datur.