| XI | |
| Mercuri—nam te docilis magistro | 3.11.1 |
| movit Amphion lapides canendo— | |
| tuque testudo resonare septem | |
| callida nervis, | |
| nec loquax olim neque grata, nunc et | 5 |
| divitum mensis et amica templis: | |
| dic modos, Lyde quibus obstinatas | |
| adplicet auris, | |
| quae velut latis equa trima campis | |
| ludit exsultim metuitque tangi | 10 |
| nuptiarum expers et adhuc protervo | |
| cruda marito. | |
| tu potes tigris comitesque silvas | |
| ducere et rivos celeres morari; | |
| cessit immanis tibi blandienti | 15 |
| ianitor aulae; | |
| [Cerberus, quamvis furiale centum | |
| muniant angues caput eius atque | |
| spiritus taeter saniesque manet | |
| ore trilingui;] | 20 |
| quin et Ixion Tityosque voltu | |
| risit invito; stetit urna paulum | |
| sicca, dum grato Danai puellas | |
| carmine mulces. | |
| audiat Lyde scelus atque notas | 25 |
| virginum poenas et inane lymphae | |
| dolium fundo pereuntis imo | |
| seraque fata, | |
| quae manent culpas etiam sub Orco: | |
| inpiae—nam quid potuere maius?—, | 30 |
| inpiae sponsos potuere duro | |
| perdere ferro. | |
| una de multis face nuptiali | |
| digna periurum fuit in parentem | |
| splendide mendax et in omne virgo | 35 |
| nobilis aevom, | |
| 'surge' quae dixit iuveni marito, | |
| 'surge, ne longus tibi somnus unde | |
| non times detur; socerum et scelestas | |
| falle sorores, | 40 |
| quae velut nactae vitulos leaenae | |
| singulos eheu lacerant: ego illis | |
| mollior nec te feriam neque intra | |
| claustra tenebo. | |
| me pater saevis oneret catenis, | 45 |
| quod viro clemens misero peperci, | |
| me vel extremos Numidarum in agros | |
| classe releget: | |
| i pedes quo te rapiunt et aurae, | |
| dum favet nox et Venus, i secundo | 50 |
| omine et nostri memorem sepulcro | |
| scalpe querelam.' |