XVI
|
|
Altera iam teritur bellis civilibus aetas,
|
16.1
|
suis et ipsa Roma viribus ruit.
|
|
quam neque finitimi valuerunt perdere Marsi
|
|
minacis aut Etrusca Porsenae manus
|
|
aemula nec virtus Capuae nec Spartacus acer
|
5
|
novisque rebus infidelis Allobrox,
|
|
nec fera caerulea domuit Germania pube
|
|
parentibusque abominatus Hannibal:
|
|
inpia perdemus devoti sanguinis aetas
|
|
ferisque rursus occupabitur solum;
|
10
|
barbarus heu cineres insistet victor et urbem
|
|
eques sonante verberabit ungula;
|
|
quaeque carent ventis et solibus ossa Quirini,
|
|
—nefas videre—dissipabit insolens.
|
|
forte quid expediat communiter aut melior pars,
|
15
|
malis carere quaeritis laboribus.
|
|
nulla sit hac potior sententia: Phocaeorum
|
|
velut profugit exsecrata civitas
|
|
agros atque lares patrios, habitandaque fana
|
|
apris reliquit et rapacibus lupis,
|
20
|
ire, pedes quocumque ferent, quocumque per undas
|
|
Notus vocabit aut protervos Africus.
|
|
sic placet? an melius quis habet suadere? secunda
|
|
ratem occupare quid moramur alite?
|
|
sed iuremus in haec: simul imis saxa renarint
|
25
|
vadis levata, ne redire sit nefas;
|
|
neu conversa domum pigeat dare lintea, quando
|
|
Padus Matina laverit cacumina,
|
|
im mare seu celsus procurrerit Appenninus
|
|
novaque monstra iunxerit libidine
|
30
|
mirus amor, iuvet ut tigris subsidere cervis,
|
|
adulteretur et columba miluo,
|
|
credula nec ravos timeant armenta leones
|
|
ametque salsa levis hircus aequora.
|
|
haec et quae poterunt reditus abscindere dulcis
|
35
|
eamus omnis exsecrata civitas,
|
|
aut pars indocili melior grege; mollis et exspes
|
|
inominata perpremat cubilia.
|
|
vos, quibus est virtus, muliebrem tollite luctum,
|
|
Etrusca praeter et volate litora.
|
40
|
nos manet Oceanus circumvagus: arva beata
|
|
petamus, arva divites et insulas,
|
|
reddit ubi cererem tellus inarata quotannis
|
|
et inputata floret usque vinea,
|
|
germinat et numquam fallentis termes olivae
|
45
|
suamque pulla ficus ornat arborem,
|
|
mella cava manant ex ilice, montibus altis
|
|
levis crepante lympha desilit pede.
|
|
illic iniussae veniunt ad mulctra capellae
|
|
refertque tenta grex amicus ubera,
|
50
|
nec vespertinus circumgemit ursus ovile
|
|
nec intumescit alta viperis humus;
|
|
nulla nocent pecori contagia, nullius astri
|
61
|
gregem aestuosa torret inpotentia.
|
|
pluraque felices mirabimur, ut neque largis
|
53
|
aquosus Eurus arva radat imbribus,
|
|
pinguia nec siccis urantur semina glaebis,
|
55
|
utrumque rege temperante caelitum.
|
|
non huc Argoo contendit remige pinus
|
|
neque inpudica Colchis intulit pedem;
|
|
non huc Sidonii torserunt cornua nautae,
|
|
laboriosa nec cohors Ulixei.
|
60
|
Iuppiter illa piae secrevit litora genti,
|
63
|
ut inquinavit aere tempus aureum,
|
|
aere, dehinc ferro duravit saecula, quorum
|
65
|
piis secunda vate me datur fuga.
|
|