EX INCERTIS INCERTORVM FABVLIS
Cic. de Orat. 2.242
'Tibi ego, Ántipho, has sero' ínquit: seniumst, cum aúdio. 1
Athénis Megaram uésperi aduenít Simo;
Vbi aduénit Megaram, insídias fecit uírgini;
Insídias postquam fécit, uim in loco áttulit.
In Vénere sapere dídicit ni mirúm Solon, 5
Qui lége cauit, uítia uti transcénderent
Auctóris poenae: núlla poena acérbior
Excógitari pótuit uxorís malis.
Nam quíd modi factúrust risu dénique?
Nisi píctor fieri uúlt, qui risu mórtuust. 10
Quínque Thasii uíni depromam <ámphoras>, binás Falerni.
. . qualem démens iste chlámydem disperdít? . .
Var. L. 5.62
. . . . . . . . hui uíctrix Venus, uidésne haec? 13-14
Var. L. 6.70
Spondén tuam gnatam fílio uxorém meo? 15
Lachétem audiui pércussisse Démeam.
Si quís per omnis míhi deos iurét patrem Lachétem
Quid aís, Epidice? tíbi facilior érit amor
Amáre nolo néc dolere, Clínia.
Don. Ter. An. 226
Thylacus 19a
Non. 120M
. . . halofántam mendacém uelit 20
Parúnculis ad lítus ludit céleribus.
Conténdit oculos: dérepente abiít celox.
Vínnulum sensílocum . . . . . . . . .
Cic. Att. 2.1.5
Ea est séditiosa, ea cúm uiro bellúm gerit. 26
. . . . ómni modo ames quá ioco qua sério.
. . Fortunae súnt committenda ómnia:
Sine spé conamur úlla.
Artém ne pudeat próloqui quam fáctites. 30
Ain tándem, leno? . . . . . . .
Séd sibi cum tetulít coronam ob cóligandas núptias,
Tíbi ferebat; cúm simulabat sé sibi alacritér dare,
Tum ád te ludibúnda docte et délicate détulit.
Éxiliuit quási petulcus quídam, pedibus cónuibrauit. 35
Agite <íte>! quid dubitátis hilareis dáre choros?
Tánta laetitia aúctus sum, ut nil cónstet . . . . .
    difficile ést loqui.
Non édepol quantam rem égeris neque quántum facinus féceris
Íncredibile hoc fáctum obicitur . . . . . . . 40
    nec múlieri
Nec grémio credi opórtet.
Módo pueros, modo ádulescentes ín cursu a tergo ínsequens
Néc opinantis ádsecuta est.
Sentín senem esse táctum trigintá minis? 45
Nón tu scis? si quás <quando> aedes ígnis cepit ácriter,
Haúd facilest defénsu qui ne cómburantur próxumae.
Felícitas est quám uocant sapiéntiam.
Med ésse acerbum síbi, uti sim dulcís mihi.
    aégre faciam fíliis 50
Si núnc redire pósset ad superós pater,
Qui té tutamen fóre sperarat fámiliae
Domuíque columen, nónne <tibi> sic díceret?
'Cur té dedecoras, fámam cur maculás tuam?
Cur rém dilapidas, quám miser extruxít labor?' 55
Tutáre amici caúsam, partis súscipe.
Obícitur crimen cápitis: purga fórtiter.
In amíci causa es? ímmo certe pótior es.
Prórsus aequum est. pátere, Daue: mé poenae oppone . . .
. . . . egone íllam?—pudor est éloqui—quam cómperi—? 60
—Relínqui num potuít?—Non perpetiár, non <non> eam pérferam.
Viden út cinaedus órbem digito témperat?
Di ínmortales! quás ego pugnas, quántas strages édidi!
. persuasit ánimo uinum, déus qui multo est máximus.
    Líberi bellária 65
Cic. Att. 5.15.3
Clítellae boui súnt inpositae: pláne! non est nóstrum onus. 66-67
Festus 333M
Quási <si> messor pér messim unum quémque spicum cóllegit 68
Tám perit quam extréma faba . . . . . . .
. . prior ire lúci claro nón queo. 70
Clámor lapides fústes gladii: haéc inprouisa ómnia.
Quíd clamorem exórsa uerbis páruam rem magnám facis?
Obstrúdant obsatúllent
    aúdio, haut auscúlto.
Char. GL 1.198K
Úsque donicum éffligatur 74a
Vílla est patrui. hic áger est ubi stas. póne uersum illác mare est.
Ínsanum aliter suá sententia átque aliarum múlierum
iniurius
. . . . Scytálosagittipélliger
Nep. Att. 11.6
Sui quíque mores fíngunt fortunam hóminibus. 75
Onus ést honos qui sústinet rem públicam.
Non ést beatus, ésse se qui nón putat.
Is mínimo eget mortális, qui minimúm cupit.
Quod uúlt habet, qui uélle quod satis ést potest.
In núllum auarus bónus est, in se péssimus. 80
Auárus animus núllo satiatúr lucro.
Ab álio expectes álteri quod féceris.
Benefícia in uolgus cúm largiri instítueris,
Perdénda sunt multa, út semel ponás bene.
    quid? tu non intéllegis 85
<Benefíciis> tantum grátiae te démere, 85a
Quantúm morae adicis? 86
Póstea nolí rogare, quom ínpetrare nólueris.
Iniúriarum rémedium est oblíuio.
Sat céleriter fit quídquid fiet sátis bene.
Cic. Fam. 7.3.4
Úbi <iam> non es quí fuisti, non est cúr uelis uíuere. 90-91
Sen. Con. 9.4.20
Saépe qui miseréri potuit, rógitat misericórdiam. 92
. . . homo locum órnat, non hominém locus.
Apul. Apol. 85
Odí puerulos praécoqui sapiéntia. 95
Quid trístiorem uídeo te esse quam ántidhac,
Lampádio? numquid fámiliaris fílius
Amát nec spes est aúxili argentária,
Ideóque scapulae métuunt uirgindémiam?
Quód dedi datúm non uellem: quód relicuomst nón dabo. 100
Hieron. Chromatium 1.7
Símilem habent labiaé lactucam cómedente asino cárduos. 102
Quae pótero tangam: tú mihi legés tene.
    uae mihi, matér mea!
Festus 313M
    uix pedém 104a
Pedí praestruít, otióse it, remorátur.
<Sátis> est: reuoca frátrem <eodem stírpe gnatum:> plaúdite! 105