| II | |
| Esse quid hoc dicam, quod tam mihi dura videntur | 1.2.1 |
| strata, neque in lecto pallia nostra sedent, | |
| et vacuus somno noctem, quam longa, peregi, | |
| lassaque versati corporis ossa dolent? | |
| nam, puto, sentirem, siquo temptarer amore. | 5 |
| an subit et tecta callidus arte nocet? | |
| sic erit; haeserunt tenues in corde sagittae, | |
| et possessa ferus pectora versat Amor. | |
| Cedimus, an subitum luctando accendimus ignem? | |
| cedamus! leve fit, quod bene fertur, onus. | 10 |
| vidi ego iactatas mota face crescere flammas | |
| et rursus nullo concutiente mori. | |
| verbera plura ferunt, quam quos iuvat usus aratri, | |
| detractant prensi dum iuga prima boves. | |
| asper equus duris contunditur ora lupatis, | 15 |
| frena minus sentit, quisquis ad arma facit. | |
| acrius invitos multoque ferocius urget | |
| quam qui servitium ferre fatentur Amor. | |
| En ego confiteor! tua sum nova praeda, Cupido; | |
| porrigimus victas ad tua iura manus. | 20 |
| nil opus est bello—veniam pacemque rogamus; | |
| nec tibi laus armis victus inermis ero. | |
| necte comam myrto, maternas iunge columbas; | |
| qui deceat, currum vitricus ipse dabit, | |
| inque dato curru, populo clamante triumphum, | 25 |
| stabis et adiunctas arte movebis aves. | |
| ducentur capti iuvenes captaeque puellae; | |
| haec tibi magnificus pompa triumphus erit. | |
| ipse ego, praeda recens, factum modo vulnus habebo | |
| et nova captiva vincula mente feram. | 30 |
| Mens Bona ducetur manibus post terga retortis, | |
| et Pudor, et castris quidquid Amoris obest. | |
| omnia te metuent; ad te sua bracchia tendens | |
| vulgus 'io' magna voce 'triumphe!' canet. | |
| blanditiae comites tibi erunt Errorque Furorque, | 35 |
| adsidue partes turba secuta tuas. | |
| his tu militibus superas hominesque deosque; | |
| haec tibi si demas commoda, nudus eris. | |
| Laeta triumphanti de summo mater Olympo | |
| plaudet et adpositas sparget in ora rosas. | 40 |
| tu pinnas gemma, gemma variante capillos | |
| ibis in auratis aureus ipse rotis. | |
| tunc quoque non paucos, si te bene novimus, ures; | |
| tunc quoque praeteriens vulnera multa dabis. | |
| non possunt, licet ipse velis, cessare sagittae; | 45 |
| fervida vicino flamma vapore nocet. | |
| talis erat domita Bacchus Gangetide terra; | |
| tu gravis alitibus, tigribus ille fuit. | |
| Ergo cum possim sacri pars esse triumphi, | |
| parce tuas in me perdere, victor, opes! | 50 |
| adspice cognati felicia Caesaris arma— | |
| qua vicit, victos protegit ille manu. |