| HYPSIPYLE IASONI | |
| Litora Thessaliae reduci tetigisse carina | 6.1 |
| diceris auratae vellere dives ovis. | |
| gratulor incolumi, quantum sinis; hoc tamen ipsum | |
| debueram scripto certior esse tuo. | |
| nam ne pacta tibi praeter mea regna redires, | 5 |
| cum cuperes, ventos non habuisse potes; | |
| quamlibet adverso signatur epistula vento. | |
| Hypsipyle missa digna salute fui. | |
| Cur mihi fama prior de te quam littera venit: | |
| isse sacros Marti sub iuga panda boves, | 10 |
| seminibus iactis segetes adolesse virorum | |
| inque necem dextra non eguisse tua, | |
| pervigilem spolium pecudis servasse draconem, | |
| rapta tamen forti vellera fulva manu? | |
| o ego, si possem timide credentibus ista | 15 |
| 'ipse mihi scripsit' dicere, quanta forem! | |
| Quid queror officium lenti cessasse mariti? | |
| obsequium, maneo si tua, grande tuli! | |
| barbara narratur venisse venefica tecum, | |
| in mihi promissi parte recepta tori. | 20 |
| credula res amor est; utinam temeraria dicar | |
| criminibus falsis insimulasse virum! | |
| nuper ab Haemoniis hospes mihi Thessalus oris | |
| venit et, ut tactum vix bene limen erat, | |
| 'Aesonides,' dixi, 'quid agit meus?' ille pudore | 25 |
| haesit in opposita lumina fixus humo. | |
| protinus exilui tunicisque a pectore ruptis | |
| 'vivit? an,' exclamo, 'me quoque fata vocant?' | |
| 'vivit,' ait. timidum quod amat; iurare coegi. | |
| vix mihi teste deo credita vita tua est. | 30 |
| Ut rediit animus, tua facta requirere coepi. | |
| narrat aenipedes Martis arasse boves, | |
| vipereos dentes in humum pro semine iactos, | |
| et subito natos arma tulisse viros— | |
| terrigenas populos civili Marte peremptos | 35 |
| inplesse aetatis fata diurna suae. | |
| devictus serpens. iterum, si vivat Iason, | |
| quaerimus; alternant spesque timorque vicem. | |
| Singula dum narrat, studio cursuque loquendi | |
| detegit ingenio vulnera nostra suo. | 40 |
| heu! ubi pacta fides? ubi conubialia iura | |
| faxque sub arsuros dignior ire rogos? | |
| non ego sum furto tibi cognita; pronuba Iuno | |
| adfuit et sertis tempora vinctus Hymen. | |
| at mihi nec Iuno, nec Hymen, sed tristis Erinys | 45 |
| praetulit infaustas sanguinolenta faces. | |
| Quid mihi cum Minyis, quid cum Dodonide pinu? | |
| quid tibi cum patria, navita Tiphy, mea? | |
| non erat hic aries villo spectabilis aureo, | |
| nec senis Aeetae regia Lemnos erat. | 50 |
| certa fui primo—sed me mala fata trahebant— | |
| hospita feminea pellere castra manu; | |
| Lemniadesque viros, nimium quoque, vincere norunt. | |
| milite tam forti terra tuenda fuit! | |
| Urbe virum iuvi, tectoque animoque recepi! | 55 |
| hic tibi bisque aestas bisque cucurrit hiemps. | |
| tertia messis erat, cum tu dare vela coactus | |
| inplesti lacrimis talia verba suis: | |
| 'abstrahor, Hypsipyle; sed dent modo fata recursus, | |
| vir tuus hinc abeo, vir tibi semper ero. | 60 |
| quod tamen e nobis gravida celatur in alvo, | |
| vivat, et eiusdem simus uterque parens!' | |
| Hactenus, et lacrimis in falsa cadentibus ora | |
| cetera te memini non potuisse loqui. | |
| Ultimus e sociis sacram conscendis in Argo. | 65 |
| illa volat; ventus concava vela tenet; | |
| caerula propulsae subducitur unda carinae; | |
| terra tibi, nobis adspiciuntur aquae. | |
| in latus omne patens turris circumspicit undas; | |
| huc feror, et lacrimis osque sinusque madent. | 70 |
| per lacrimas specto, cupidaeque faventia menti | |
| longius adsueto lumina nostra vident. | |
| adde preces castas inmixtaque vota timori— | |
| nunc quoque te salvo persoluenda mihi. | |
| Vota ego persolvam? votis Medea fruetur! | 75 |
| cor dolet, atque ira mixtus abundat amor. | |
| dona feram templis, vivum quod Iasona perdo? | |
| hostia pro damnis concidat icta meis? | |
| Non equidem secura fui semperque verebar, | |
| ne pater Argolica sumeret urbe nurum. | 80 |
| Argolidas timui—nocuit mihi barbara paelex! | |
| non expectata vulnus ab hoste tuli. | |
| nec facie meritisque placet, sed carmina novit | |
| diraque cantata pabula falce metit. | |
| illa reluctantem cursu deducere lunam | 85 |
| nititur et tenebris abdere solis equos; | |
| illa refrenat aquas obliquaque flumina sistit; | |
| illa loco silvas vivaque saxa movet. | |
| per tumulos errat passis discincta capillis | |
| certaque de tepidis colligit ossa rogis. | 90 |
| devovet absentis simulacraque cerea figit, | |
| et miserum tenuis in iecur urget acus— | |
| et quae nescierim melius. male quaeritur herbis | |
| moribus et forma conciliandus amor. | |
| Hanc potes amplecti thalamoque relictus in uno | 95 |
| inpavidus somno nocte silente frui? | |
| scilicet ut tauros, ita te iuga ferre coegit | |
| quaque feros anguis, te quoque mulcet ope. | |
| adde, quod adscribi factis procerumque tuisque | |
| sese avet, et titulo coniugis uxor obest. | 100 |
| atque aliquis Peliae de partibus acta venenis | |
| inputat et populum, qui sibi credat, habet: | |
| 'non haec Aesonides, sed Phasias Aeetine | |
| aurea Phrixeae terga revellit ovis.' | |
| non probat Alcimede mater tua—consule matrem— | 105 |
| non pater, a gelido cui venit axe nurus. | |
| illa sibi a Tanai Scythiaeque paludibus udae | |
| quaerat et a ripa Phasidos usque virum! | |
| Mobilis Aesonide vernaque incertior aura, | |
| cur tua polliciti pondere verba carent? | 110 |
| vir meus hinc ieras: cur non meus inde redisti? | |
| sim reducis coniunx, sicut euntis eram! | |
| si te nobilitas generosaque nomina tangunt— | |
| en, ego Minoo nata Thoante feror! | |
| Bacchus avus; Bacchi coniunx redimita corona | 115 |
| praeradiat stellis signa minora suis. | |
| dos tibi Lemnos erit, terra ingeniosa colenti; | |
| me quoque dotalis inter habere potes. | |
| Nunc etiam peperi; gratare ambobus, Iason! | |
| dulce mihi gravidae fecerat auctor onus. | 120 |
| felix in numero quoque sum prolemque gemellam, | |
| pignora Lucina bina favente dedi. | |
| si quaeris, cui sint similes, cognosceris illis. | |
| fallere non norunt; cetera patris habent. | |
| legatos quos paene dedi pro matre ferendos; | 125 |
| sed tenuit coeptas saeva noverca vias. | |
| Medeam timui: plus est Medea noverca; | |
| Medeae faciunt ad scelus omne manus. | |
| Spargere quae fratris potuit lacerata per agros | |
| corpora, pignoribus parceret illa meis? | 130 |
| hanc tamen o demens Colchisque ablate venenis, | |
| diceris Hypsipyles praeposuisse toro. | |
| turpiter illa virum cognovit adultera virgo; | |
| me tibi teque mihi taeda pudica dedit. | |
| prodidit illa patrem; rapui de clade Thoanta. | 135 |
| deseruit Colchos; me mea Lemnos habet. | |
| Quid refert, scelerata piam si vincet et ipso | |
| crimine dotata est emeruitque virum? | |
| Lemniadum facinus culpo, non miror, Iason; | |
| quamlibet ignavis iste dat arma dolor. | 140 |
| dic age, si ventis, ut oportuit, actus iniquis | |
| intrasses portus tuque comesque meos, | |
| obviaque exissem fetu comitante gemello— | |
| hiscere nempe tibi terra roganda fuit!— | |
| quo vultu natos, quo me, scelerate, videres? | 145 |
| perfidiae pretio qua nece dignus eras? | |
| ipse quidem per me tutus sospesque fuisses— | |
| non quia tu dignus, sed quia mitis ego. | |
| paelicis ipsa meos inplessem sanguine vultus, | |
| quosque veneficiis abstulit illa suis! | 150 |
| Medeae Medea forem! quodsi quid ab alto | |
| iustus adest votis Iuppiter ille meis, | |
| quod gemit Hypsipyle, lecti quoque subnuba nostri | |
| maereat et leges sentiat ipsa suas; | |
| utque ego destituor coniunx materque duorum, | 155 |
| a totidem natis orba sit illa viro! | |
| nec male parta diu teneat peiusque relinquat— | |
| exulet et toto quaerat in orbe fugam! | |
| quam fratri germana fuit miseroque parenti | |
| filia, tam natis, tam sit acerba viro! | 160 |
| cum mare, cum terras consumpserit, aera temptet; | |
| erret inops, exspes, caede cruenta sua! | |
| haec ego, coniugio fraudata Thoantias oro. | |
| vivite, devoto nuptaque virque toro! |