Igitur non eam infitias posse in has et
|
2.112.1
|
ignes superne stellarum decidere, quales sereno saepe
|
|
cernimus, quorum ictu concuti aëra verum est, quando
|
|
et tela vibrata stridunt, cum vero in nubem perveniunt,
|
|
vaporem dissonum gigni, ut candente ferro in aquam
|
5
|
demerso, et fumidum verticem volvi. hinc nasci procellas
|
|
et, si in nube luctetur flatus aut vapor, tonitrua edi; si
|
|
erumpat ardens, fulmina; si longiore tractu nitatur, fulgetras.
|
|
his findi nubem, illis perrumpi, et esse tonitrua inpactorum
|
|
ignium plagas, ideoque protinus coruscare igneas nubium
|
10
|
rimas. posse et repulsu siderum depressum qui a terra
|
113.1
|
meaverit spiritum nube cohibitum tonare, natura strangu-
|
|
lante sonitum, dum rixetur, edito fragore, cum erumpat,
|
|
ut in membrana spiritu intenta. posse et attritu, dum
|
|
praeceps feratur, illum, quisquis est, spiritum accendi.
|
5
|
posse et conflictu nubium elidi, ut duorum lapidum,
|
|
scintillantibus fulgetris. sed haec omnia esse fortuita.
|
|
hinc bruta fulmina et vana, ut quae nullam habeant
|
|
rationem naturae. his percuti montes, his maria, omnes-
|
|
que alios inritos iactus. illa vero fatidica ex alto statis-
|
10
|
que de causis et ex suis venire sideribus.
|
|