Anemonas coronarias tantum diximus, nunc 21.164.1
reddemus et medicas. sunt qui <ph>re<n>ion vocent. duo
eius genera: prima silvestris, altera cultis nascens, utra-
que sabulosis. huius plures species: aut enim phoenicium
florem habet, quae et copiosissima est, aut purpureum 5
aut lacteum. harum trium folia apio similia sunt nec te-
mere semipedem altitudine excedunt, cacumine asparagi.
flos numquam se aperit nisi vento spirante, unde et no- 165.1
men accepere. silvestri amplitudo maior, latioribus <durio>-
<ribus>que foliis, flore phoenicio. hanc errore ducti arge-
monen putant multi, alii rursus papaver, quod rh<oe>an
vocavimus. sed distinctio magna, quod utraque haec postea 5
florent, nec aut sucum illarum anemonae reddunt aut
calyces habent nec nisi asparagi cacumen. prosunt anemo-
nae capitis doloribus et inflammationibus, vulvis mulierum.
lact<e> quoque et menstrua cient cum tisana sumptae aut
vellere adpositae. radix commanducata pituitam trahit, 166.1
dentes sanat, decocta oculorum epiphoras et cicatrices.
Magi <occ>ultum quiddam iis tribuere, qua<e> primum aspi-
ciatur eo anno tolli iubentes dicique colligi eam tertianis
et quartanis remedio, postea adligari florem panno russeo 5
et in umbra adservari, ita, cum opus sit, adalligari. quae
ex his phoenicium florem habet, radice contrita cuicum-
que animalium inposita ulcus facit styptica vi; et ideo
expurgandis ulceribus adhibetur.