| Mira animalium pro se cuique sollertia <a>stu- | 8.33.1 |
| tis<sim>a. ascendendi in tantam altitudinem difficultas dra- | |
| coni; itaque tritum iter ad pabula speculatus ab excelsa se | |
| arbore inicit. scit ille inparem sibi luctatum contra nexus; | |
| itaque arborum aut rupium attritum quaerit. cavent hoc | 5 |
| dracones ob idque gressus primum alligant cauda: resolvunt | |
| illi nodos manu; at hi in ipsas nares caput condunt pariter- | |
| que spiritum praecludunt et mollissimas lancinant partes. | |
| <i>idem obvii deprehensi in adversos erigunt se oculosque | |
| maxime petunt. ita fit ut plerumque caeci ac fame et mae- | 10 |
| roris tabe confecti reperiantur. quam quis aliam tantae | 34.1 |
| discordiae causam attulerit nisi naturam spectaculum sibi | |
| paria conponentem? | |
| Est et alia dimicationis huius fama. elephantis frigidissi- | |
| mum esse sanguinem; ob id aestu torrente praecipue dra- | 5 |
| conibus expeti. quam ob rem in amnes mersos insidiari | |
| bibentibus coortosque inligata manu in aurem morsum de- | |
| figere, quoniam is tantum locus defendi non possit manu. | |
| dracones esse tantos, ut totum sanguinem capiant, itaque | |
| elephantos ab <i>is ebibi siccatosque concidere et dracones | 10 |
| inebriatos opprimi conmorique. |