| Ficus ibi eximia pomo, se ipsa semper serens. | 12.22.1 |
| vastis diffunditur ramis, quorum imi in terram adeo cur- | |
| vantur, ut annuo spatio infigantur novamque sibi progeniem | |
| faciant circa parentem in orbem quodam opere topiario. in- | |
| tra saepem eam aestivant pastores, opacam pariter et muni- | 5 |
| tam vallo arboris, decora specie subter intuenti proculve | |
| fornicato ambitu. superiores eiusdem rami in excelsum | 23.1 |
| emicant silvosa multitudine, vasto matris corpore, ut LX | |
| passus pleraeque orbe colligant, umbra vero bina stadia | |
| operiant. foliorum latitudo peltae effigiem Amazonicae habet; | |
| ea causa fructum integens crescere prohibet. rarus * * * que | 5 |
| nec fabae magnitudinem excedens, sed per folia solibus | |
| coctus praedulcis sapor<e> et dignus miraculo arboris. gigni- | |
| tur circa Acesinen maxime amnem. |