Iole At ego infelix non templa suis 173
conlapsa deis sparsosue focos,
natis mixtos arsisse patres 175
hominique deos, templa sepulcris:
nullum querimur commune malum.
alio nostras fortuna uocat
lacrimas, alias flere ruinas
    mea fata iubent. 180
quae prima querar? quae summa gemam?
pariter cunctas deflere iuuat,
nec plura dedit pectora Tellus,
ut digna sonent uerbera fatis.
  Me uel Sipylum flebile saxum 185
    fingite, superi,
uel in Eridani ponite ripis,
ubi maesta sonat Phaethontiadum
    silua sororum;
me uel Siculis addite saxis,
ubi fata gemam Thessala Siren, 190
uel in Edonas tollite siluas,
qualis natum Daulias ales
solet Ismaria flere sub umbra:
formam lacrimis aptate meis
resonetque malis aspera Trachin. 195
Cypria lacrimas Myrrha tuetur,
raptum coniunx Ceyca gemit,
sibi Tantalis est facta superstes;
fugit uultus Philomela suos
natumque sonat flebilis Atthis: 200
cur mea nondum capiunt uolucres
    bracchia plumas?
felix, felix, cum silua domus
    nostra feretur
patrioque sedens ales in agro
referam querulo murmure casus 205
uolucremque Iolen fama loquetur.