Nos quia iam initia procursusque uirtutis pa-
|
3.2.pr.1
|
tefecimus, actum ipsum persequemur, cuius ponde-
|
|
rosissima uis et efficacissimi lacerti in fortitudine
|
|
consistunt.
|
|
DE FORTITVDINE
|
|
Nec me praeterit, conditor urbis nostrae, Romule,
|
5
|
principatum hoc tibi in genere laudis adsignari opor-
|
|
tere. sed patere, obsecro, uno te praecurri exemplo,
|
|
cui et ipse aliquantum honoris debes, quia beneficio
|
|
illius effectum est ne tam praeclarum opus tuum
|
|
Roma dilaberetur.
|
10
|
Etruscis in urbem ponte sublicio inrumpenti-
|
1.1
|
bus Horatius Cocles extremam eius partem occupauit
|
|
totumque hostium agmen, donec post tergum suum
|
|
pons abrumperetur, infatigabili pugna sustinuit at-
|
|
que, ut patriam periculo inminenti liberatam uidit,
|
5
|
armatus se in Tiberim misit. cuius fortitudinem dii
|
|
immortales admirati incolumitatem sinceram ei prae-
|
|
stiterunt: nam neque altitudine deiectus quassatus[ue]
|
|
nec pondere armorum pressus nec ullo uerticis cir-
|
|
cuitu actus, ne telis quidem, quae undique congere-
|
10
|
bantur, laesus tutum natandi euentum habuit. unus
|
|
itaque tot ciuium, tot hostium in se oculos conuertit,
|
|
stupentis illos admiratione, hos inter laetitiam et
|
|
metum haesitantis, unusque duos acerrima pugna
|
|
consertos exercitus, alterum repellendo, alterum pro-
|
15
|
pugnando distraxit. denique unus urbi nostrae tan-
|
|
tum scuto suo quantum Tiberis alueo munimenti
|
|
attulit. quapropter discedentes Etrusci dicere potue-
|
|
runt: Romanos uicimus, ab Horatio uicti sumus.
|
|
Immemorem me propositi mei Cloelia facit,
|
2.1
|
paene eadem [enim] tempestate, certe aduersus eun-
|
|
dem hostem et in eodem Tiberi inclytum ausa faci-
|
|
nus: inter ceteras enim uirgines obses Porsennae
|
|
data hostium nocturno tempore custodiam egressa
|
5
|
equum conscendit celerique traiectu fluminis non
|
|
solum obsidio se, sed etiam metu patriam soluit,
|
|
uiris puella lumen uirtutis praeferendo.
|
|
Redeo nunc ad Romulum, qui ab Acrone Cae-
|
3.1
|
ninensium rege ad dimicandum prouocatus, quam-
|
|
quam et numero et fortitudine militum superiorem
|
|
se crederet, tutiusque erat toto cum exercitu quam
|
|
solum in aciem descendere, sua potissimum dextera
|
5
|
omen uictoriae corripuit. nec incepto eius fortuna
|
|
defuit: occiso enim Acrone fusisque hostibus opima
|
|
de eo spolia Ioui Feretrio retulit. hactenus istud,
|
|
quia publica religione consecrata uirtus nulla priuata
|
|
laudatione indiget.
|
10
|
Ab Romulo proximus Cornelius Cossus eidem
|
4.1
|
deo spolia consecrauit, cum magister equitum ducem
|
|
Fidenatium in acie congressus interemisset. magnus
|
|
initio huiusce generis inchoatae gloriae Romulus:
|
|
Cosso quoque multum adquisitum est, quod imitari
|
5
|
Romulum ualuit.
|
|
Ne M. quidem Marcelli memoriam ab his
|
5.1
|
exemplis separare debemus, in quo tantus uigor animi
|
|
fuit, ut apud Padum Gallorum regem ingenti exer-
|
|
citu stipatum cum paucis equitibus inuaderet, quem
|
|
protinus obtruncatum armis exuit eaque Ioui Fere-
|
5
|
trio dicauit.
|
|
Eodem et uirtutis et pugnae genere usi sunt
|
6.1
|
T. Manlius Torquatus et Valerius Coruinus et Aemi-
|
|
lianus Scipio. hi etiam ultro prouocatos hostium
|
|
duces interemerunt, sed quia sub alienis auspiciis
|
|
rem gesserant, spolia Ioui Feretrio non posuerunt
|
5
|
consecranda.
|
|
Idem Scipio Aemilianus, cum in Hispania sub
|
|
Lucullo duce militaret atque Intercatia, praeualidum
|
|
oppidum, circumsederetur, primus moenia eius con-
|
|
scendit. neque erat in eo exercitu quisquam aut no-
|
10
|
bilitate aut animi indole aut futuris actis, cuius
|
|
magis saluti parci et consuli deberet. sed tunc cla-
|
|
rissimus quisque iuuenum pro amplificanda et tuenda
|
|
patria plurimum laboris ac periculi sustinebat, de-
|
|
forme sibi existimans, quos dignitate praestaret, ab
|
15
|
his uirtute superari. ideoque Aemilianus hanc mili-
|
|
tiam aliis propter difficultatem uitantibus sibi de-
|
|
poposcit.
|
|
Magnum inter haec fortitudinis exemplum an-
|
7.1
|
tiquitas offert. Romani Gallorum exercitu pulsi, cum
|
|
se in Capitolium et in arcem conferrent, inque his
|
|
collibus morari omnes non possent, necessarium con-
|
|
silium in plana parte urbis relinquendorum senio-
|
5
|
rum ceperunt, quo facilius iuuentus reliquias imperii
|
|
tueretur. ceterum ne illo quidem tam misero tamque
|
|
luctuoso tempore ciuitas nostra uirtutis suae oblita
|
|
est: defuncti enim honoribus apertis ianuis in curu-
|
|
libus sellis cum insignibus magistratuum, quos ges-
|
10
|
serant, sacerdotiorumque, quae erant adepti, con-
|
|
sederunt, ut et ipsi in occasu suo splendorem et
|
|
ornamenta praeteritae uitae retinerent et plebi ad
|
|
fortius sustinendos casus suos * * * . uenerabilis eo-
|
|
rum aspectus primo hostibus fuit et nouitate rei
|
15
|
et magnificentia cultus et ipso audaciae genere com-
|
|
motis. sed quis dubitaret quin et Galli et uictores
|
|
illam admirationem mox in risum et in omne contu-
|
|
meliae genus conuersuri essent? non expectauit igi-
|
|
tur hanc iniuriae maturitatem M. Atilius, uerum
|
20
|
barbam suam permulcenti Gallo scipionem uehementi
|
|
ictu capiti inflixit eique propter dolorem ad se occi-
|
|
dendum ruenti cupidius corpus obtulit. capi ergo
|
|
uirtus nescit, patientiae dedecus ignorat, fortunae
|
|
succumbere omni fato tristius ducit, noua et speciosa
|
25
|
genera interitus excogitat, si quisquam interit, qui
|
|
sic extinguitur.
|
|
Reddendus est nunc Romanae iuuentuti debi-
|
8.1
|
tus gloriae titulus, quae C. Sempronio Atratino con-
|
|
sule cum Volscis apud Verruginem parum prospere
|
|
dimicante, ne acies nostra iam inclinata propellere-
|
|
tur, equis delapsa se ipsa <centuriauit atque in> hostium
|
5
|
exercitum inrupit. quo demoto proximum tumulum
|
|
occupauit effecitque ut omnis Volscorum conuersus
|
|
impetus legionibus nostris ad confirmandos animos
|
|
salutare laxamentum daret. itaque, cum iam de tro-
|
|
paeis statuendis cogitarent, proelium nocte dirimente
|
10
|
uictoresne an uicti discederent incerti abierunt.
|
|
Strenuus ille quoque flos ordinis equestris,
|
9.1
|
cuius mira uirtute Fabius Maximus Rullianus magi-
|
|
ster equitum bello, quod aduersus Samnites gereba-
|
|
tur, male commissi proelii crimine leuatus est: nam-
|
|
que Papirio Cursore propter auspicia repetenda in
|
5
|
urbem proficiscente castris praepositus ac uetitus in
|
|
aciem exercitum ducere, nihilo minus manus cum
|
|
hoste, sed tam infeliciter quam temere conseruit:
|
|
procul enim dubio superabatur. ceterum optimae
|
|
indolis iuuentus detractis equorum frenis uehementer
|
10
|
eos calcaribus stimulatos in aduersos Samnites egit
|
|
obstinataque animi praesentia extortam manibus ho-
|
|
stium uictoriam et cum ea spem maximi ciuis [Rul-
|
|
liani] patriae restituit.
|
|
Qualis deinde roboris illi milites, qui uehe-
|
10.1
|
menti ictu remorum concitatam fuga Punicam <classem
|
|
nantes lubricis pelagi quasi cam>porum firmitate pe-
|
|
dites in litus retraxerunt?
|
|
Eiusdem temporis et notae miles, qui Can-
|
11.1
|
nensi proelio, quo Hannibal magis uires Romanorum
|
|
contudit quam animos fregit, cum ad retinenda arma
|
|
inutiles uulneribus manus haberet, spoliare se co-
|
|
nantis Numidae ceruicem conplexus os naribus et
|
5
|
auribus corrosis deforme reddidit inque plenis ul-
|
|
tionis morsibus expirauit. sepone iniquum pugnae
|
|
euentum, quantum interfectore fortior interfectus!
|
|
Poenus enim in uictoria obnoxius morienti solacio
|
|
fuit, Romanus in ipso fine uitae uindex sui extitit.
|
10
|
Militis hic in aduerso casu tam egregius ui-
|
12.1
|
rilis animus, quem relaturus sum imperatoris: P.
|
|
enim Crassus cum Aristonico bellum in Asia gerens
|
|
a Thracibus, quorum is magnum numerum in prae-
|
|
sidio habebat, inter Elaeam et Zmyrnam exceptus,
|
5
|
ne in dicionem eius perueniret, dedecus arcessita
|
|
ratione mortis effugit: uirgam enim, qua ad regen-
|
|
dum equum usus fuerat, in unius barbari oculum di-
|
|
rexit. qui ui doloris accensus latus Crassi sica con-
|
|
fodit, dumque se ulciscitur, Romanum imperatorem
|
10
|
maiestatis amissae turpitudine liberauit. ostendit
|
|
fortunae Crassus quam indignum uirum tam graui
|
|
contumelia adficere uoluisset, quoniam quidem in-
|
|
iectos ab ea libertati suae miserabiles laqueos pru-
|
|
denter pariter ac fortiter rupit donatumque se iam
|
15
|
Aristonico dignitati suae reddidit.
|
|
Eodem mentis proposito usus est Scipio <Me-
|
13.1
|
tellus>: namque infeliciter Cn. Pompei generi sui de-
|
|
fensis in Africa partibus classe Hispaniam petens,
|
|
cum animaduertisset nauem, qua uehebatur, ab hosti-
|
|
bus captam, gladio praecordia sua transuerberauit,
|
5
|
ac deinde prostratus in puppi quaerentibus Caesa-
|
|
rianis militibus ubinam esset imperator respondit
|
|
'imperator se bene habet', tantumque eloqui ualuit,
|
|
quantum ad testandam animi fortitudinem aeternae
|
|
laudi satis erat.
|
10
|
Tui quoque clarissimi excessus, Cato, Vtica
|
14.1
|
monumentum est, in qua ex fortissimis uulneribus
|
|
tuis plus gloriae quam sanguinis manauit: si quidem
|
|
constantissime in gladium incumbendo magnum ho-
|
|
minibus documentum dedisti, quanto potior esse
|
5
|
debeat probis dignitas sine uita quam uita sine
|
|
dignitate.
|
|
Cuius filia minime muliebris animi. quae, cum
|
15.1
|
Bruti uiri sui consilium, quod de interficiendo cepe-
|
|
rat Caesare, ea nocte, quam dies taeterrimi facti
|
|
secutus est, cognosset, egresso cubiculum Bruto cul-
|
|
tellum tonsorium quasi unguium resecandorum causa
|
5
|
poposcit eoque uelut forte elapso se uulnerauit. cla-
|
|
more deinde ancillarum in cubiculum reuocatus Bru-
|
|
tus obiurgare eam coepit, quod tonsoris praeripuisset
|
|
officium. cui secreto Porcia 'non est hoc' inquit
|
|
'temerarium factum meum, sed in tali statu nostro
|
10
|
amoris mei erga te certissimum indicium: experiri
|
|
enim uolui, si tibi propositum parum ex sententia
|
|
cessisset, quam aequo animo me ferro essem inter-
|
|
emptura'.
|
|
Felicior progenie sua superior Cato, a quo
|
16.1
|
Porciae familiae principia manarunt. qui cum ab
|
|
hoste in acie uehementer † paruulo peteretur, uagina
|
|
gladius eius elapsus decidit. quem subiectum proe-
|
|
liantium globo atque undique hostilibus pedibus cir-
|
5
|
cumdatum postquam abesse sibi animaduertit, adeo
|
|
constanti animo in suam potestatem redegit, ut illum
|
|
non periculo oppressus rapere, sed metu uacuus su-
|
|
mere uideretur. quo spectaculo adtoniti hostes po-
|
|
stero die ad eum supplices pacem petentes uenerunt.
|
10
|
Togae quoque fortitudo militaribus operibus
|
17.1
|
inserenda est, quia eandem laudem foro atque castris
|
|
edita meretur. cum Ti. Gracchus in tribunatu pro-
|
|
fusissimis largitionibus fauore populi occupato rem
|
|
publicam oppressam teneret palamque dictitaret in-
|
5
|
terempto senatu omnia per plebem agi debere, in
|
|
aedem Fidei Publicae conuocati patres conscripti a
|
|
consule Mucio Scaeuola quidnam in tali tempestate
|
|
faciendum esset deliberabant, cunctisque censenti-
|
|
bus ut consul armis rem publicam tueretur, Scaeuola
|
10
|
negauit se quicquam ui esse acturum. tum Scipio
|
|
Nasica, 'quoniam' inquit 'consul, dum iuris ordinem
|
|
sequitur, id agit, ut cum omnibus legibus Romanum
|
|
imperium corruat, egomet me priuatus uoluntati
|
|
uestrae ducem offero', ac deinde laeuam manum <im>a
|
15
|
parte togae circumdedit sublataque dextra procla-
|
|
mauit: 'qui rem publicam saluam esse uolunt me
|
|
sequantur', eaque uoce cunctatione bonorum ciuium
|
|
discussa Gracchum cum scelerata factione quas me-
|
|
rebatur poenas persoluere coegit.
|
20
|
Item, cum tr. pl. Saturninus et praetor Glaucia
|
18.1
|
et Equitius designatus tr. pl. maximos in ciuitate
|
|
nostra seditionum motus excitauissent, nec quisquam
|
|
se populo concitato opponeret, primum M. Aemilius
|
|
Scaurus C. Marium consulatum sextum gerentem
|
5
|
hortatus est ut libertatem legesque manu defenderet
|
|
protinusque arma sibi adferri iussit. quibus allatis
|
|
ultima senectute confectum et paene dilapsum cor-
|
|
pus induit spiculoque innixus ante fores curiae con-
|
|
stitit ac paruulis et extremis spiritus reliquiis ne res
|
10
|
publica expiraret effecit: praesentia enim animi sui
|
|
senatum et equestrem ordinem ad uindictam exigen-
|
|
dam inpulit.
|
|
Sed ut armorum togaeque prius, nunc etiam
|
19.1
|
siderum clarum decus, diuum Iulium, certissimam
|
|
uerae uirtutis effigiem, repraesentemus, cum innu-
|
|
merabili multitudine et feroci impetu Neruiorum in-
|
|
clinari aciem suam uideret, timidius pugnanti militi
|
5
|
scutum detraxit eoque tectus acerrime proeliari coe-
|
|
pit. quo facto fortitudinem per totum exercitum
|
|
diffudit labentemque belli fortunam diuino animi
|
|
ardore restituit. idem alio proelio legionis Martiae
|
|
aquiliferum ineundae fugae gratia iam conuersum
|
10
|
faucibus conprehensum in contrariam partem † de-
|
|
traxit dexteramque ad hostem tendens 'corsum tu'
|
|
inquit 'abis? illic sunt cum quibus dimicamus'. et
|
|
manibus quidem unum militem, adhortatione uero
|
|
tam acri omnium legionum trepidationem correxit
|
15
|
uincique paratas uincere docuit.
|
|
Ceterum ut humanae uirtutis actum exequa-
|
20.1
|
mur, cum Hannibal Capuam, in qua Romanus exer-
|
|
citus erat, obsideret, Vibius Accaus Paelignae co-
|
|
hortis praefectus uexillum trans Punicum uallum
|
|
proiecit, se ipsum suosque conmilitones, si signo
|
5
|
hostes potiti essent, execratus, et ad id petendum
|
|
subsequente cohorte primus impetum fecit. quod ut
|
|
Valerius Flaccus tribunus tertiae legionis aspexit,
|
|
conuersus ad suos 'spectatores' inquit, 'ut uideo,
|
|
alienae uirtutis huc uenimus, sed absit istud dedecus
|
10
|
a sanguine nostro, ut Romani gloria cedere Latinis
|
|
uelimus. ego certe aut speciosam optans mortem aut
|
|
felicem audaciae exitum uel solus procurrere para-
|
|
tus sum'. his auditis Pedanius centurio conuulsum
|
|
signum dextra retinens 'iam hoc' inquit 'intra ho-
|
15
|
stile uallum mecum erit: proinde sequantur qui id
|
|
capi nolunt', et cum eo in castra Poenorum inrupit
|
|
totamque secum traxit legionem. ita trium hominum
|
|
fortis temeritas Hannibalem, paulo ante spe sua Ca-
|
|
puae potitorem, ne castrorum quidem suorum poten-
|
20
|
tem esse passa est.
|
|
Quorum uirtuti nihil cedit Q. Occius, qui
|
21.1
|
propter fortitudinem Achilles cognominatus est: nam
|
|
ut reliqua eius opera non exequar, abunde tamen
|
|
duobus factis, quae relaturus sum, quantus bellator
|
|
fuerit cognoscetur. Q. Metello consuli legatus in
|
5
|
Hispaniam profectus, Celtibericum sub eo bellum
|
|
gerens, postquam cognouit a quodam gentis huius
|
|
iuuene se ad dimicandum prouocari—erat autem
|
|
illi forte prandendi gratia posita mensa—, relicta ea
|
|
arma sua extra uallum deferri equumque educi clam
|
10
|
iussit, ne a Metello inpediretur, et illum Celtiberum
|
|
insolentissime obequitantem consectatus interemit
|
|
detractasque corpori eius exuuias ouans laetitia in
|
|
castra retulit. idem Pyrresum nobilitate ac uirtute
|
|
omnes Celtiberos praestantem, cum ab eo in certa-
|
15
|
men pugnae deuocatus esset, succumbere sibi coegit.
|
|
nec erubuit flagrantissimi pectoris iuuenis gladium
|
|
ei suum et sagulum utroque exercitu spectante tra-
|
|
dere. ille uero etiam petiit ut hospitii iure inter se
|
|
iuncti essent, quando inter Romanos et Celtiberos
|
20
|
pax foret restituta.
|
|
Ne Acilium quidem praeterire possumus, qui,
|
22.1
|
cum decumae legionis miles pro C. Caesaris partibus
|
|
maritima pugna proeliaretur, abscisa dextra, quam
|
|
Massiliensium naui iniecerat, laeua puppim adpre-
|
|
hendit nec ante dimicare destitit quam captam pro-
|
5
|
fundo mergeret. quod factum parum iusta notitia
|
|
patet. at Cynaegirum Atheniensem simili pertina-
|
|
cia in consectandis hostibus usum uerbosa cantu
|
|
laudum suarum Graecia omnium saeculorum memo-
|
|
riae litterarum praeconio inculca<ui>t.
|
10
|
Classicam Acilii gloriam terrestri laude M.
|
23.1
|
Caesius Scaeua eiusdem imperatoris centurio sub-
|
|
secutus est: cum pro castello enim, cui praepositus
|
|
erat, dimicaret, Gnaeique Pompei praefectus Iustu-
|
|
leius summo studio et magno militum numero ad †
|
5
|
eum capiendum niteretur, omnes, qui propius acces-
|
|
serant, interemit ac sine ullo regressu pedis pugnans
|
|
super ingentem stragem, quam ipse fecerat, conruit.
|
|
cuius capite, umero, femine saucio, oculo eruto, scu-
|
|
tum c et xx ictibus perfossum apparuit. talis in ca-
|
10
|
stris diui Iuli disciplina milites aluit, quorum alter
|
|
dextera, alter oculo amisso hostibus inhaesit, ille
|
|
post hanc iacturam uictor, hic ne hac quidem iactura
|
|
uictus.
|
|
Tuum uero, Scaeui, inexuperabilem spiritum in
|
15
|
utra parte rerum naturae admiratione prosequar ne-
|
|
scio, quoniam excellenti uirtute dubium reliquisti
|
|
inter undasne pugnam fortiorem edideris an in terra
|
|
uocem miseris: bello namque, quo C. Caesar non
|
|
contentus opera sua litoribus Oceani claudere Bri-
|
20
|
tannicae insulae caelestis iniecit manus, cum quat-
|
|
tuor conmilitonibus rate transuectus in scopulum
|
|
uicinum insulae, quam hostium ingentes copiae ob-
|
|
tinebant, postquam aestus regressu suo spatium, quo
|
|
scopulus et insula diuidebantur, in uadum transitu
|
25
|
facile redegit, ingenti multitudine barbarorum ad-
|
|
fluente, ceteris rate ad litus regressis solus immo-
|
|
bilem stationis gradum retinens, undique ruentibus
|
|
telis et ab omni parte acri studio ad te inuadendum
|
|
nitentibus, quinque militum diurno proelio suffectura
|
30
|
pila una dextera hostium corporibus adegisti. ad
|
|
ultimum destricto gladio audacissimum quemque
|
|
modo umbonis inpulsu, modo mucronis ictu depel-
|
|
lens hinc Romanis, illinc Britannicis oculis incre-
|
|
dibili, nisi cernereris, spectaculo fuisti. postquam
|
35
|
deinde ira ac pudor cuncta conari fessos coegit, tra-
|
|
gula femur traiectus saxique pondere ora contusus,
|
|
galea iam ictibus discussa et scuto crebris foramini-
|
|
bus absumpto, profundo te credidisti ac duabus
|
|
loricis onustus inter undas, quas hostili cruore infe-
|
40
|
ceras, enasti, uisoque imperatore armis non amissis,
|
|
sed bene inpensis, cum laudem mere<re>ris, ueniam
|
|
petisti, <quod sine scuto redisses,> magnus proelio, sed
|
|
maior disciplinae militaris memoria. itaque ab optimo
|
|
uirtutis aestimatore cum facta tum etiam uerba tua
|
45
|
centurionatus honore d<on>ata sunt.
|
|
Sed quod ad proeliatorum excellentem for-
|
24.1
|
titudinem adtinet, merito L. Sicci Dentati comme-
|
|
moratio omnia Romana exempla finierit, cuius opera
|
|
honoresque operum ultra fidem ueri excedere iudi-
|
|
cari possent, nisi ea certi auctores, inter quos M.
|
5
|
Varro, monumentis suis testata esse uoluissent. quem
|
|
centies et uicies in aciem descendisse tradunt, eo
|
|
robore animi atque corporis utentem, ut maiorem
|
|
semper uictoriae partem traxisse uideretur: sex et
|
|
xxx spolia ex hoste retulisse, quorum in numero
|
10
|
octo fuisse <eorum>, cum quibus inspectante utroque
|
|
exercitu ex prouocatione dimicasset, xiiii ciues ex
|
|
media morte raptos seruasse, v et xl uulnera pectore
|
|
excepisse, tergo cicatricibus uacuo: nouem trium-
|
|
phales imperatorum currus secutum, totius ciuitatis
|
15
|
oculos in se numerosa donorum pompa conuerten-
|
|
tem: praeferebantur enim aureae coronae octo, ciuicae
|
|
xiiii, murales iii, obsidionalis i, torques lxxxiii,
|
|
armillae clx, hastae xviii, phalerae xxv, ornamenta
|
|
etiam legioni, nedum militi satis multa.
|
20
|