<FLAVI VOPISCI SYRACUSII>
|
|
TACITUS
|
|
Quod post excessum Romuli novello adhuc Roma-
|
1.1.1
|
nae urbis imperio factum pontifices, penes quos scri-
|
|
bendae historiae potestas fuit, in litteras rettulerunt,
|
|
ut interregnum, dum post bonum principem bonus
|
|
alius quaeritur, iniretur, hoc post Aurelianum habito
|
5
|
inter senatum exercitumque Romanum non invido non
|
|
tristi sed grato reli<gi>osoque certamine sex totis men-
|
|
sibus factum est. multis tamen modis haec ab illo ne-
|
2.1
|
gotio causa separata est. iam primum enim, cum inter-
|
|
regnum initum est post Romulum, interreges tamen
|
|
facti sunt totusque ille ann<u>s per quinos et quaternos
|
|
dies sive ternos centum senatoribus deputatus est, ita
|
5
|
ut, qui valerent, interreges essent singuli dumtaxat.
|
|
qua re factum est, ut et plus anno[s] interregnum in-
|
3.1
|
iretur, ne aliquis sub aequabili dignitate Romani ex-
|
|
pers remaneret imperii. huc accedit quod etiam sub
|
4.1
|
consulibus tribunisqu<e> militaribus praediti<s> imperio
|
|
consulari, si quando interregnum initum est, interreges
|
|
fuerunt, nec umquam ita vacua fuit hoc nomine Ro-
|
|
mana res p., ut nullus interrex biduo saltim triduove
|
5
|
crearetur. video mihi posse obici curules magistratus
|
5.1
|
apud maiores nostros quadriennium in re p. non fuisse,
|
|
sed erant tribuni plebis cum tribunicia potestate, quae
|
|
pars maxima regalis imperii est. tamen non est pro-
|
6.1
|
ditum interreges eo tempore non fuisse, quin etiam
|
|
verioribus historicis referentibus declaratum est con-
|
|
sules ab interregibus post creatos, qui haberent reli-
|
|
quorum comitia magistratuum. ergo, quod rarum et
|
2.1.1
|
difficile fuit, senatus populusque Romanus perpessus
|
|
est, ut imperatorem per sex menses, dum bonus quae-
|
|
ritur, res p. non haberet. quae illa concordia mili-
|
2.1
|
tum? quanta populo quies? quam <g>ravis senatus
|
|
auctoritas fu[er]it? nullus usquam tyrannus emersit,
|
|
sub iudicio senatus et militum populique Romani totus
|
|
orbis est temperatus; non illi principem quemquam, ut
|
5
|
recte facerent, non tribuniciam potestatem formida-
|
|
bant, sed—quod est in vita optimum—se timebant.
|
|