ORATIO DE HARVSPICVM
RESPONSO IN P. CLODIVM IN
SENATV HABITA
  Hesterno die, patres conscripti, cum me et vestra dignitas 1.1
et frequentia equitum Romanorum praesentium, quibus se-
natus dabatur, magno opere commosset, putavi mihi repri-
mendam esse P. Clodi impudicam impudentiam, cum is
publicanorum causam stultissimis interrogationibus impedi- 5
ret, P. Tullioni Syro navaret operam atque ei se, cui totus
venierat, etiam vobis inspectantibus venditaret. Itaque
hominem furentem exsultantemque continui simul ac peri-
culum iudici intendi: duobus inceptis verbis omnem im-
petum gladiatoris ferociamque compressi. Ac tamen ignarus 2.1
ille qui consules essent, exsanguis atque aestuans se ex curia
repente proripuit, cum quibusdam fractis iam atque inanibus
minis et cum illius Pisoniani temporis Gabinianique terrori-
bus: quem cum egredientem insequi coepissem, cepi equi- 5
dem fructum maximum et ex consurrectione omnium vestrum
et ex comitatu publicanorum. Sed vaecors repente sine suo
vultu, sine colore, sine voce constitit; deinde respexit et,
simul atque Cn. Lentulum consulem aspexit, concidit in
curiae paene limine; recordatione, credo, Gabini sui desi- 10
derioque Pisonis. Cuius ego de ecfrenato et praecipiti
furore quid dicam? <An> potest gravioribus a me verbis
vulnerari quam est statim in facto ipso a gravissimo viro,
P. Servilio, confectus ac trucidatus? cuius si iam vim et
gravitatem illam singularem ac paene divinam adsequi 15
possem, tamen non dubito quin ea tela quae coniecerit ini-
micus quam ea quae conlega patris emisit leviora atque
hebetiora esse videantur.