PRO M. MARCELLO ORATIO
|
|
Diuturni silenti, patres conscripti, quo eram his tem-
|
1.1
|
poribus usus, non timore aliquo, sed partim dolore, partim
|
|
verecundia, finem hodiernus dies attulit, idemque initium
|
|
quae vellem quaeque sentirem meo pristino more dicendi.
|
|
Tantam enim mansuetudinem, tam inusitatam inauditamque
|
5
|
clementiam, tantum in summa potestate rerum omnium
|
|
modum, tam denique incredibilem sapientiam ac paene
|
|
divinam tacitus praeterire nullo modo possum. M. enim
|
2.1
|
Marcello vobis, patres conscripti, reique publicae reddito
|
|
non illius solum sed etiam meam vocem et auctoritatem
|
|
vobis et rei publicae conservatam ac restitutam puto.
|
|
Dolebam enim, patres conscripti, et vehementer angebar,
|
5
|
cum viderem virum talem, cum in eadem causa in qua
|
|
ego fuisset, non in eadem esse fortuna, nec mihi persua-
|
|
dere poteram nec fas esse ducebam versari me in nostro
|
|
vetere curriculo illo aemulo atque imitatore studiorum
|
|
ac laborum meorum quasi quodam socio a me et comite
|
10
|
distracto. Ergo et mihi meae pristinae vitae consuetu-
|
|
dinem, C. Caesar, interclusam aperuisti et his omnibus ad
|
|
bene de re publica sperandum quasi signum aliquod sustu-
|
|
listi. Intellectum est enim mihi quidem in multis et maxime
|
3.1
|
in me ipso, sed paulo ante omnibus, cum M. Marcellum
|
|
senatui reique publicae concessisti, commemoratis praesertim
|
|
offensionibus, te auctoritatem huius ordinis dignitatemque
|
|
rei publicae tuis vel doloribus vel suspicionibus anteferre.
|
5
|
Ille quidem fructum omnis ante actae vitae hodierno die
|
|
maximum cepit, cum summo consensu senatus tum iudicio
|
|
tuo gravissimo et maximo. Ex quo profecto intellegis quanta
|
|
in dato beneficio sit laus, cum in accepto sit tanta gloria.
|
|
Est vero fortunatus cuius ex salute non minor paene
|
4.1
|
ad omnis quam ad illum ventura sit laetitia pervenerit:
|
|
quod quidem merito atque optimo iure contigit. Quis
|
|
enim est illo aut nobilitate aut probitate aut optimarum
|
|
artium studio aut innocentia aut ullo in laudis genere
|
5
|
praestantior?
|
|