TUSCULANARUM DISPUTATIONUM
|
|
LIBRI QUINQUE
|
|
LIBER PRIMUS
|
|
Cum defensionum laboribus senatoriisque muneri-
|
1.1.1
|
bus aut omnino aut magna ex parte essem aliquando
|
|
liberatus, rettuli me, Brute, te hortante maxime ad
|
|
ea studia, quae retenta animo, remissa temporibus,
|
|
longo intervallo intermissa revocavi, et cum omnium
|
5
|
artium, quae ad rectam vivendi viam pertinerent, ratio
|
|
et disciplina studio sapientiae, quae philosophia dici-
|
|
tur, contineretur, hoc mihi Latinis litteris inlustrandum
|
|
putavi, non quia philosophia Graecis et litteris et doc-
|
|
toribus percipi non posset, sed meum semper iudicium
|
10
|
fuit omnia nostros aut invenisse per se sapientius quam
|
|
Graecos aut accepta ab illis fecisse meliora, quae qui-
|
|
dem digna statuissent, in quibus elaborarent. Nam mo-
|
2.1
|
res et instituta vitae resque domesticas ac familiaris
|
|
nos profecto et melius tuemur et lautius, rem vero
|
|
publicam nostri maiores certe melioribus tempera-
|
|
verunt et institutis et legibus. quid loquar de re mili-
|
5
|
tari? in qua cum virtute nostri multum valuerunt, tum
|
|
plus etiam disciplina. iam illa, quae natura, non litteris
|
|
adsecuti sunt, neque cum Graecia neque ulla cum gente
|
|
sunt conferenda. quae enim tanta gravitas, quae tanta
|
|
constantia, magnitudo animi, probitas, fides, quae tam
|
10
|
excellens in omni genere virtus in ullis fuit, ut sit cum
|
|
maioribus nostris comparanda? Doctrina Graecia nos
|
3.1
|
et omni litterarum genere superabat; in quo erat facile
|
|
vincere non repugnantes. nam cum apud Graecos anti-
|
|
quissimum e doctis genus sit poëtarum, siquidem Ho-
|
|
merus fuit et Hesiodus ante Romam conditam, Archi-
|
5
|
lochus regnante Romulo, serius poëticam nos accepi-
|
|
mus. annis fere cccccx post Romam conditam Li-
|
|
vius fabulam dedit C. Claudio, Caeci filio, M. Tuditano
|
|
cos. anno ante natum Ennium. qui fuit maior natu
|
|
quam Plautus et Naevius. sero igitur a nostris poëtae
|
10
|
vel cogniti vel recepti. quamquam est in Originibus
|
|
solitos esse in epulis canere convivas ad tibicinem de
|
|
clarorum hominum virtutibus; honorem tamen huic ge-
|
|
neri non fuisse declarat oratio Catonis, in qua obiecit
|
|
ut probrum M. Nobiliori, quod is in provinciam poëtas
|
15
|
duxisset; duxerat autem consul ille in Aetoliam, ut
|
|
scimus, Ennium. quo minus igitur honoris erat poëtis,
|
|
eo minora studia fuerunt, nec tamen, si qui magnis
|
|
ingeniis in eo genere extiterunt, non satis Graecorum
|
4.1
|
gloriae responderunt. an censemus, si Fabio, nobilis-
|
|
simo homini, laudi datum esset, quod pingeret, non
|
|
multos etiam apud nos futuros Polyclitos et Parrha-
|
|
sios fuisse? honos alit artes, omnesque incenduntur
|
5
|
ad studia gloria, iacentque ea semper, quae apud quos-
|
|
que improbantur. summam eruditionem Graeci sitam
|
|
censebant in nervorum vocumque cantibus; igitur et
|
|
Epaminondas, princeps meo iudicio Graeciae, fidibus
|
|
praeclare cecinisse dicitur, Themistoclesque aliquot
|
10
|
ante annos cum in epulis recusaret lyram, est habitus
|
|
indoctior. ergo in Graecia musici floruerunt, disce-
|
|
bantque id omnes, nec qui nesciebat satis excultus
|
|
doctrina putabatur. in summo apud illos honore geo-
|
5.1
|
metria fuit, itaque nihil mathematicis inlustrius; at
|
|
nos metiendi ratiocinandique utilitate huius artis ter-
|
|
minavimus modum.
|
|