Polemarchus est Murgentinus, vir bonus atque honestus. 2.3.56.1
Ei cum pro iugeribus quinquaginta medimna dcc decumae
imperarentur, quod recusabat, domum ad istum in ius
eductus est, et, cum iste etiam cubaret, in cubiculum intro-
ductus est, quod nisi mulieri et decumano patebat alii 5
nemini. Ibi cum pugnis et calcibus concisus esset, qui
dcc medimnis decidere noluisset, mille promisit. Eubu-
lidas est Grospus Centuripinus, homo cum virtute et nobili-
tate domi suae, tum etiam pecunia princeps. Huic homini,
iudices, honestissimae civitatis honestissimo non modo fru- 10
menti scitote sed etiam vitae et sanguinis tantum relictum
esse quantum Aproni libido tulit; nam vi malo plagis
adductus est ut frumenti daret, non quantum deberet, sed
quantum cogeretur. Sostratus et Numenius et Nympho- 57.1
dorus eiusdem civitatis cum ex agris tres fratres consortes
profugissent, quod iis plus frumenti imperabatur quam
quantum exararant, hominibus coactis in eorum arationes
Apronius venit, omne instrumentum diripuit, familiam 5
abduxit, pecus abegit. Postea cum ad eum Nymphodorus
venisset Aetnam et oraret ut sibi sua restituerentur, homi-
nem corripi ac suspendi iussit in oleastro quodam, quae
est arbor, iudices, Aetnae in foro. Tam diu pependit in
arbore socius amicusque populi Romani in sociorum urbe 10
ac foro, colonus aratorque vester, quam diu voluntas Aproni
tulit.
  Genera iam dudum innumerabilium iniuriarum, iudices, 58.1
singulis nominibus profero, infinitam multitudinem iniuria-
rum praetermitto. Vos ante oculos animosque vestros
tota Sicilia decumanorum hos impetus, aratorum direptiones,
huius importunitatem, Aproni regnum proponite. Con- 5
tempsit Siculos; non duxit homines nec ipsos ad perse-
quendum vehementis fore, et vos eorum iniurias leviter
laturos existimavit. Esto; falsam de illis habuit opinionem, 59.1
malam de vobis; verum tamen, cum de Siculis male mere-
retur, civis Romanos coluit, iis indulsit, eorum voluntati et
gratiae deditus fuit. Iste civis Romanos? At nullis ini-
micior aut infestior fuit. Mitto vincla, mitto carcerem, 5
mitto verbera, mitto securis, crucem denique illam praeter-
mitto quam iste civibus Romanis testem humanitatis in eos
ac benivolentiae suae voluit esse,—mitto, inquam, haec
omnia atque in aliud dicendi tempus reicio; de decumis,
de civium Romanorum condicione in arationibus disputo; 10
qui quem ad modum essent accepti, iudices, audistis ex
ipsis; bona sibi erepta esse dixerunt. Verum haec, quo- 60.1
niam eius modi causa fuit, ferenda sunt, nihil valuisse
aequitatem, nihil consuetudinem; damna denique, iudices,
nulla tanta sunt quae non viri fortes ac magno et libero
animo adfecti ferenda arbitrentur. Quid si equitibus 5
Romanis non obscuris neque ignotis, sed honestis et in-
lustribus manus ab Apronio isto praetore sine ulla dubita-
tione adferebantur? Quid exspectatis, quid amplius a me
dicendum putatis? An id agendum ut eo celerius de isto
transigamus quo maturius ad Apronium possimus, id quod 10
ego illi iam in Sicilia pollicitus sum, pervenire? qui C. Ma-
trinium, iudices, summa virtute hominem, summa industria,
summa gratia, Leontinis in publico biduum tenuit. A Q.
Apronio, iudices, homine in dedecore nato, ad turpitudinem
educato, ad Verris flagitia libidinesque accommodato, 15
equitem Romanum scitote biduum cibo tectoque prohi-
bitum, biduum Leontinis in foro custodiis Aproni retentum
atque adservatum, neque ante dimissum quam ad condicio-
nem eius depectus est.