Nunc illa testabor, non me sortilegos neque eos, 1.132.1
qui quaestus causa hariolentur, ne psychomantia qui-
dem, quibus Appius, amicus tuus, uti solebat, agno-
scere; non habeo denique nauci Marsum augurem, non
vicanos haruspices, non de circo astrologos, non Isia- 5
cos coniectores, non interpretes somniorum; non enim
sunt ii aut scientia aut arte divini,
    Séd superstitiósi vates ínpudentesque hárioli
    Aút inertes aút insani aut quíbus egestas ímperat,
    Quí sibi semitám non sapiunt, álteri monstránt viam; 10
    Quíbus divitias póllicentur, áb iis drachumam ipsí petunt.
    De hís divitiis síbi deducant dráchumam, reddant cétera.
Atque haec quidem Ennius, qui paucis ante versibus
esse deos censet, sed eos non curare opinatur, quid
agat humanum genus. Ego autem, qui et curare ar- 15
bitror et monere etiam ac multa praedicere, levitate,
vanitate, malitia exclusa divinationem probo. Quae
cum dixisset Quintus, Praeclare tu quidem, inquam,
paratus . . .