ODYSSEA
Cic. Fin. 5.49
o decus Argolicum, quin puppim flectis, Ulixes, 30.1
auribus ut nostros possis agnoscere cantus?
nam nemo haec unquam est transvectus caerula cursu,
quin prius adstiterit vocum dulcedine captus,
post, variis avido satiatus pectore Musis, 5
doctior ad patrias lapsus pervenerit oras.
nos grave certamen belli clademque tenemus,
Graecia quam Troiae divino numine vexit,
omniaque e latis rerum vestigia terris.
August. C.D. 5.8
tales sunt hominum mentes, quali pater ipse 31.1
Iuppiter auctiferas lustravit lumine terras.
EX FABVLIS
Ex Aeschylo
Cic. Tusc. 3.76
atqui, Prometheu, te hoc tenere existimo 32.1
mederi posse rationem iracundiae.
* 2a
siquidem qui tempestivam medicinam admovens 3
non adgravescens volnus inlidat manu.
Cic. Tusc. 2.23
Titanum suboles, socia nostri sanguinis, 33.1
generata Caelo, aspicite religatum asperis
vinctumque saxis, navem ut horrisono freto
noctem paventes timidi adnectunt navitae.
Saturnius me sic infixit Iuppiter; 5
Iovisque numen Mulciberi adscivit manus.
hos ille cuneos fabrica crudeli inserens
perrupit artus; qua miser sollertia
transverberatus castrum hoc Furiarum incolo.
iam tertio me quoque funesto die 10
tristi advolatu aduncis lacerans unguibus
Iovis satelles pastu dilaniat fero.
tum iecore opimo farta et satiata adfatim
clangorem fundit vastum et sublime avolans
pinnata cauda nostrum adulat sanguinem. 15
cum vero adesum inflatu renovatum est iecur,
tum rursum taetros avida se ad pastus refert.
sic hanc custodem maesti cruciatus alo,
quae me perenni vivum foedat miseria.
namque, ut videtis, vinclis constrictus Iovis 20
arcere nequeo diram volucrem a pectore.
sic me ipse viduus pestes excipio anxias,
amore mortis terminum anquirens mali.
sed longe a leto numine aspellor Iovis.
atque haec vetusta saeclis glomerata horridis 25
luctifica clades nostro infixa est corpori,
e quo liquatae solis ardore excidunt
guttae, quae saxa adsidue instillant Caucasi.