Crocum silvestre optimum. serere in Italia mi-
|
21.31.1
|
nime expedit, ad scripula usque singula areis decoquen-
|
|
tibus. seritur radicis bulbo. sativum latius maiusque et
|
|
nitidius, sed multo lenius, degenerans ubique nec fecun-
|
|
dum etiam Cyrenis, ubi semper flores laudatissimi. prima
|
5
|
nobilitas Cilicio et ibi in Coryco monte, dein Lyci<o> e
|
|
monte Olympo, mox Centuripino Siciliae. aliqui <T>her<a>eo
|
|
secundum locum dedere. adulteratur nihil aeque. proba-
|
32.1
|
tio sinceri, si inposita manu crepit<e>t veluti fragile; umi-
|
|
dum enim, quod evenit adulteratione, se<nt>it. altera pro-
|
|
batio, si manu relata ad ora leniter faciem oculosque
|
|
mordeat. est per se genus sativi blandissimum volgo, cum
|
33.1
|
sit mediocre, dialeucon vocant. contra Cyrenaico vitium,
|
|
quod omni croco nigrius est et celerrime marcescit. opti-
|
|
mum ubicumque quod pinguissimum et brevis capilli, pes-
|
|
simum vero quod situm redolet. Mucianus auctor est,
|
5
|
in Lycia anno septimo aut octavo transferri in locum sub-
|
|
actum atque ita degenerans renovari. usus eius in coro-
|
|
nis nusquam; herba enim est folio angusto paene in capil-
|
|
lamenti modum. sed vino mire congruit, praecipue dulci,
|
|
tritum ad theatra replenda. floret vergiliarum occasu pau-
|
34.1
|
cis diebus folioque florem expellit. viret bruma et colli-
|
|
gitur; siccatur umbra, melius etiam hiberna. carnosa et
|
|
illi radix vivaciorque quam ceteris. gaudet calcari et atteri
|
|
pereundoque melius provenit; ideo iuxta semitas ac fon-
|
5
|
tes laetissimum. Troianis temporibus iam erat honos
|
|
e<i>; hos certe flores Homerus tris laudat loton, crocum,
|
|
hyacinthum.
|
|