| SERMO | |
| Hoc genus controversiarum paene divisionem non exigit. Illa com- | 316.1.1 |
| munis fere omnibus ex lege dementiae pendentibus controversiis | |
| quaestio est, quid dementia sit; et an haec dementia sit. In eo quo | |
| quaerimus quid sit dementia, et finitionibus utrimque positis et omni | |
| tractatu, hanc controversiam dividemus ut quaeratur utrum dementia ea | 5 |
| demum accipi debeat quae habeat aequalem mentis errorem an etiam | |
| ex singulis vel paucis intellegi possit. Haec saepe tractata sunt: ad crimen | 2.1 |
| ipsum veniamus. Intellego et indignari posse hunc patrem quod reus | |
| dementiae a luxurioso fiat et eum multa graviter et aspere dicere contra | |
| filium posse: recipit adversarii persona; sed videamus an recipiat nostra. | |
| Nam sicut paulo ante praecipiebam vobis ut personam intueremini | 5 |
| eius apud quem dicenda esset sententia, sic nunc quoque admoneam | |
| necesse est ut intueamur personam quam nobis induimus. Pater hic | 3.1 |
| qualis est? Non acer: luxuriosum non abdicavit, non conviciatus est; | |
| etiam cum aliquid admonendi gratia faceret, tacuit tamen. Non durus: | |
| flevit enim. Quidquid contra colorem talis animi dixerimus, quodam | |
| modo contra thema dicemus. Consilium itaque totius actionis ex iis | 5 |
| capere debemus quae praecesserunt. Quid aliud praecessit <quam> | |
| mollis invidia? Ergo cum adprobaverimus non uno facto dementiam esse | 4.1 |
| convincendam, veniemus ad ordinem defensionis. Ante actae vitae ratio | |
| constet. Hoc non propterea tantum dicendum est quod sic defendi reus | |
| potest, sed etiam quod invidia redit ad accusatorem: omnia enim quae | |
| pro se dixerit in filium dicet. | 5 |
| DECLAMATIO | |
| Quid feci dementer? Iuvenis frugaliter vixi, patrimonium auxi, | 5.1 |
| uxorem duxi, filium sustuli, hunc amo. 'Flens' inquit 'me per publicum | |
| sequeris.' Poterant ista et separata defendi; nam neque admirationi | |
| profecto cuiquam mortalium esset quod pater filium sequerer et | |
| separatae ab hoc lacrimae poterant videri non ad te pertinere. Sed ne ulla | 6.1 |
| arte suffugere crimen accusatoris mei videar, totum hoc quod obicitur | |
| iungam. Lacrimae sunt in culpa. Fleo fortasse supervacua: sic me | |
| consolaris, sic lacrimas patris tui siccas? Flendum mihi hodie foret, etiam | |
| si hoc antea non fecissem. | 5 |