SERMO
  An quisquis ab hoste provocatus non pugnaverit puniri debeat; an 317.1.1
haec lex ad imperatorem pertineat; an hic ab hoste provocatus sit; an
pugnaverit.
DECLAMATIO
  'Qui ab hoste provocatus non pugnaverit, capite puniatur.' In omnibus 2.1
quidem legibus solam spectari oportet scribentis voluntatem. Verba
enim ambigua et in plures intellectus ducta sunt, scribendarum legum
causa voluntas fuit. Ergo id unum spectari convenit propter quod
scriptae sunt. Huius autem legis manifestum est hanc voluntatem esse, 3.1
uti puniatur quotiens commissum est propter quod constituta poena est:
supervacuum supplementum est. Ut contra verba interpretatio sequatur
aliquid, frequenter accidere potest, cum in aliis legibus tum in hac
praecipue. Fingamus enim ab hoste provocatum aliquem aegrum, 4.1
fingamus provocatum eum qui proximo proelio debilitatus sit, fingamus
esse provocatum quem imperator in aliam partem expeditionis ire ius-
serit; profecto adversus neminem horum actio ex hac lege dabitur.
  Atqui mihi satis est efficere ut alicui non pugnare liceat. Nam si ulli 5.1
potest dari haec venia, non dubitabitur quin patri detur. Sed antequam
naturam defendo, imperatoris volo defendere dignitatem. Contendo 6.1
hanc legem ad milites pertinere: primum quod inter hos fere provocatio
fit, deinde quoniam legum lator numquam profecto tam inicus fuit ut
periclitari ex eventu pugnae unius civitatem summamque rei publicae
vellet. Fingamus enim ab aliquo ultimo militum provocari ducem: idem 5
discrimen, idem periculum, inpar eventus est. Adice quod inter 7.1
praecipuas virtutes est imperatoris non pugnare aliquando. Sic extrahitur
hostis, sic impetus subitos partis adversae frangit mora, sic interclusos
commeatibus in deditionem venire fame cogimus. Itaque hercule
militem legimus robustum, legimus iuvenem: imperatorem facimus 5
senem. In illis enim vis corporum et manus sola spectatur, in his con-
silium et ratio, quae bona procedentis aetatis in locum virium subeunt.
Ipsum praeterea nomen imperatoris satis significat non exigi manum 8.1
ipsius: imperare enim debet et praecipere. In summam, ab eo qui
provocatus ab hoste non pugnaverit supplicium optime exigit imperator.
Ergo si hoc solum apud vos dicerem: 'non pugnavit dux, non pugnavit
senex, non fecit summae rei discrimen', satis tamen iusta defensio 5
videretur.
  Adhuc tamen propius accedere ad interpretationem legis volo et, 9.1
quatenus pars diversa scripto innititur, etiam ipsa verba scrutari. Quid
tandem dicit lex? 'Qui ab hoste provocatus non pugnaverit.' Ab hoste
igitur, non a transfuga: nec umquam habuerim hunc ego perditissimo
parricidae honorem, ut illum in numero ponam eorum hominum qui 5
pro re publica sua, qui pro patria pugnabant. Et si verba ipsa intuemur, 10.1
hoc satis est; si vero introspicere voluntatem voluerimus, ecquid
manifestum est non hoc sensisse legum latorem, ut ulla necessitate posset
cogi pater cum filio dimicare? An vero is qui scripsit 'hostem' non
videtur scripsisse alienum? Summa hac nominis utique minora complexus 5
est. Non ergo cogi potest quisquam lege ut cum filio suo pugnet.
  Hic tamen non defenditur adfectus et pietatis simulatione. 'Ego vero' 11.1
inquit 'pugnavi, sed quo modo pugnare oportebat vestrum imperatorem.
Unius sanguinem exigitis: exercitum cecidi. Par gladiatorum simile
postulatis: totius civitatis victoriam retuli. Numerate captivos, numerate
spolia, et aestimate an damnari debuerim quia plus praestiti. Quae sunt 12.1
enim quae lex postulet? Illa quidem pugnam tantummodo meam.
Verumtamen videtur tacitum hoc scribentis fuisse votum, ut et hostis
occideretur. Utrumque praestiti: et ego pugnavi et ille occisus est.
  'Sed non continget ea perditissimo iuveni quam quaerebat invidia, ut 13.1
videretur scelere occisus, ut nobilem facinori suo exitum daret: iaceat in
turba. Vos oro qui illud pugnae genus exigebatis, utrum tandem
eventum concepistis animo? Vicisset iuvenis senem, vicisset sceleratus
pium? Quantum res publica detrimenti, quantum lacrimarum, quantum 5
luctus amisso duce haberet et fractis militum animis et inclinata in
posterum spe! An vero imperator vester occidisset illum temerarium 14.1
iuvenem et sceleratum? Eratne tanti ut publice commissum parricidium
videretur? Non iram numinum, non sterilitatem morbosque et alia
quibus magna scelera expiari solent timeremus? Ab hoc omine com-
misisset aciem?' 5