| SERMO | |
| Proxime ad suasorias accedit hoc genus: nam et suasoriarum [et] legis | 255.1.1 |
| suasio et dissuasio est. Ergo dicet is qui legem feret non esse honestum | |
| recipere transfugas, nihil prodesse, forsitan * * *, ad finem belli. Summum: | |
| illud propter quod lex fertur periculosum esse. | |
| DECLAMATIO | |
| Etiamsi non esset in eo statu bellum ut honesta cogitare vacaret, vel | 2.1 |
| cum periculo tamen optima et ad famam itura fecisse fortasse honestius | |
| foret quam ut obstare utilitas videretur. Nunc <non> minus laudis, | |
| nimio plus tamen securitatis est honesta facere. | |
| Nemo igitur dubitaverit turpissimos esse qui transfugerint. Spectemus | 3.1 |
| enim rem ipsam, neque eo decipiamur quod utile videtur. Hostis est | |
| qui facit: <non> aliter constituamus quam ut intellegamus potuisse hoc | |
| et nostros facere. Numquam prodest malum exemplum; etiamsi in prae- | |
| sentia occasione quadam delectat, in futurum tamen altius nocet. Proxi- | 4.1 |
| mos existimo esse eos transfugis a quibus transfugae recipiantur. Hoc | |
| natura simile est, facere scelus et probare. An si quis nostrum trans- | |
| fugisset, non ipsum modo pessimum civem et omnibus suppliciis dignum | |
| iudicaretis, sed infamia etiam qui receperunt, et velut auctores scelerum, | 5 |
| velut magistros turpitudinis †colligeritis†: idem non reflectemus in nos? | |
| Tandem utilitate ducti in auxiliis habituri sumus quos recipiemus? | 5.1 |
| Fingamus eam civitatis esse fortunam ut auxiliis opus sit: hos in auxi- | |
| liis? Scilicet qui, cum ex altera parte intuerentur patriam et memoriam | |
| pueritiae et necessitudines omnes, ad fortunam tamen inclinaverunt, | |
| proniore pro nobis sacramento, fortiore animo stabunt. Adeo facilius | 5 |
| est in istis scelus deprehendere quam paenitentiam. Inutile ergo militum | 6.1 |
| genus, nobis minime necessarium. Quippe etiam hi qui recipiendos | |
| esse transfugas <suadent> hoc dicunt, in superiore esse loco nostram | |
| civitatem. Neque enim amore nostri sed metu imminentis fortunae | |
| transfugiunt. An facilius deposituros propositum bellandi hostes puta- | 7.1 |
| mus si plures transfugerint? Minime: nam hi qui bellum gerere contra | |
| nos non audent, si locum in civitate nostra non habuerint, saepe de- | |
| ponendi belli auctores erunt. Nunc in privatum sibi singuli consulunt. | |
| Est magnum in singulis momentum; ac si praeclusa haec fuerit spes, | 5 |
| quod singuli faciunt universi suadebunt. | |
| Haec dicerem etiamsi nihil ex istis metus esset; nunc vero non possum | 8.1 |
| non confiteri sollicitudinem meam. Quotiens oculos circumtuli et sin- | |
| gulas castrorum metior partes, non aliter quam si vallum hostis invaserit | |
| alienos habitus, aliena arma video; versantur inter domos nostras, inter | |
| templa, inter muros, in mediis rei publicae visceribus. An aliquid mali | 5 |
| velint facere postea videro; interim, possunt. 〚†Ego istud credidi scelus | 9.1 |
| cum a singulis spes est; cum a paucis, spes est; cum a plurimis, iam | |
| consensi.†〛 Novum hercule genus artis. Supervacuum est cuniculos | |
| fodere et per occultos specus ingenti labore exhaustis terris in mediam | |
| subito emergere civitatem, supervacuum est redimere proditorem et | 5 |
| scelus pecunia pacisci: videntes palam, immo gaudentes etiam accepimus | |
| intra viscera hostem. Vos aestimabitis an suspectum debeatis habere | 10.1 |
| quod ad tantum numerum per singulos pervenerunt: nemo illos recepis- | |
| set si universi venissent. Omnesne hi desperaverunt? Omnesne <sibi> | |
| consulere ac prospicere voluerunt? Adeone facilius est transfugere quam | |
| cadere? Omnes hi reliquerunt in civitate coniuges in ludibrium atque | 5 |
| contumeliam eorum qui se a scelere maximo ulcisci velint? Manifestio- | 11.1 |
| rem quandam coniecturam capere possumus: num minus animi sine his, | |
| num minus pertinaciae desertis? Age sane, hoc non cogitatis, quod nec | |
| custodiunt nec reprehendunt, nec portas praecludere nec publica retinere | |
| cura tanti putant? Miratur aliquis timere me hostes quod isti trans- | 5 |
| fugiunt? Illi me non timent. Caveamus, obsecro, dum plures sumus. |