| Fortis filius proditionis rei, frater desertoris | |
| Proditionis reo patre alter ex filiis deseruit, alter fortissime pugnavit. | 375.pr.1 |
| Rogavit pater ut abolitionem suam optaret. Ille fratris inpunitatem | |
| optavit et in iudicio adfuit patri. Pater absolutus abdicat. Ille CD. | |
| DECLAMATIO | |
| Fateor, non possum lusus arguere qui donari aetati possunt. Non est | 1.1 |
| luxuriosus, sed contumax: haec minus ferenda sunt vitia. Dicas licet: | |
| 'fortis sum', quid mihi prodest, si magis patrem contemnis? 'Mea' inquit | 2.1 |
| 'lex est.' Quicquam tibi me vivo tuum est? Ego te in aciem misi: mea est | |
| virtus, mea lex, mea optio. Non iniquam rem postularem si dicerem: | |
| 'amicum reum vindica': quid si patrem? Etiam innocentem urget | |
| conspiratio. 'Sed turpis est' inquit 'abolitio.' Quid ad te? Ego meae | 3.1 |
| condicionis arbiter sum. 'Sed' inquit 'supervacua erat: innocens eras.' | |
| Quid autem? ego quia nocens eram petieram? Verebar fortunam | |
| iudiciorum et exempla. 'Sed fratris' inquit 'salutem optavi.' Iam ergo noli | 4.1 |
| dicere: 'supervacua abolitio fuit.' Alium enim mihi praetulisti, et inno- | |
| centi nocentem, reo damnatum, qui certo perire debebat; si misereris | |
| tuorum, eos saltem adiuva de quibus iudex etiamnum dubitat. 'Quid | 5.1 |
| ergo?' inquit 'perisset?' Si me interrogas, occupatus sum, non audio; | |
| si patriam, desertor est. Quaedam, iudices, comparatio minuit: per se | |
| crudele fuit perire fratrem, sed comparatum mihi tolerabile. Quid ergo? | |
| ego perissem? 'Fratrem' inquit 'servavi.' Itaque nunc frater te abdicat: | 6.1 |
| ille beneficii gratiam debet, ego peccati poenam. Sed quid si non pietati | |
| servisti, sed ut me occideres? Quantum in te fuit, damnatus sum. 'Adfui' | |
| inquit. Alioqui abdicareris tantum? |