| Auctor pacis abdicandus | |
| Victa duobus proeliis civitate, tertia instructa acie, pollicitus pacem | 378.pr.1 |
| adulescens si permitteretur sibi cum duce hostium loqui, post discessum | |
| eorum quia non indicat patri, abdicatur. | |
| DECLAMATIO | |
| Non esse privilegium parentibus datum <adfirmo>. Mentior? Datam | 1.1 |
| esse video liberis respondendi potestatem, et de abdicatione iudicem | |
| cognoscere. Dico igitur certa esse quae imperent patres, navigationem, | |
| militiam, quaedam excipi, senatoris, magistratus, iudicis sententiam, et | |
| †liberos esse quia cives†: hanc vero novam legem, silentium crimen esse. | 2.1 |
| Cum abdicetur procacitatis petulantia, sub hoc patre tacere non licet. | |
| Finge te quaerere quid amico deliberanti suaserim: extorquebis? Quare | |
| iudex reum damnaverim? Quam rationem senator in sententia secutus | |
| sim? Isto modo levissimis quoque causis expellemur, et utcumque | 3.1 |
| delicatis visum fuerit testamenta perdemus. Abdicas. Amavi? Potavi? | |
| Et fortasse ista †donasti†. Tanti supplicii quod crimen est? | |
| 'Non indicas' inquit 'quid locutus sis.' Finge nolle: licet. Magistratus | 4.1 |
| non exigit, patria non exigit. Si proditorem putas, accusa. Sunt quaedam | |
| secreta, iudices, et animi parentum imperiis vacant. |