| SERMO | |
| Initia communia habet controversia: 'praemium peto lege concessum | 266.1.1 |
| sine exceptione.' Secuntur et illa, ut iustum quoque sit virum fortem | |
| optare quod velit. Secunda illa quaestio est, an contra legem optare | |
| liceat: in qua illud dicere solemus, nullum praemium posse inveniri quod | |
| non contra legem aliquam sit, et ideo magnam esse virorum fortium | 5 |
| potestatem, quia supra omnia iura sit. Deinde comparabimus etiam | |
| leges, et dispiciemus utram servare magis e re publica sit, si utique altera | |
| tollenda sit. Postea veniemus ad id quoque, an utique ista praescriptio | 2.1 |
| valere debeat semper, hoc est, an etiam in publicis causis bis de eadem re | |
| agere non liceat. In quo illud dicetur: privatis litibus, quoniam et minus | |
| momenti et plus numeri habeant, succursum esse hac lege, publicas | |
| actiones maiores esse quam ut cadant exceptione. Insequetur denique | 3.1 |
| illud, ut dicamus, etiamsi in aliis publicis causis bis de eadem re agere | |
| non liceat, non tamen eam condicionem esse proditionis, quoniam in | |
| ceteris fortasse de poena tantum et periculo quaeratur eius qui accusatur, | |
| in causa proditionis de totius civitatis discrimine litigetur. Illud <quo- | 4.1 |
| que> quaeramus, an ista praescriptio ad eos tantum pertineat cum quibus | |
| agitur, patiente eo qui accusatur liceat bis agere. | |
| DECLAMATIO | |
| Putemus te esse qui velis accusare, <me> reum non contradicere: quis | 5.1 |
| tum prohiberet quo minus iterum accusarer? Ergo quod tibi liceret | |
| facere me patiente, necesse erit me optante. |