| SERMO | |
| Quotiens finiendum erit, primum intueri debebitis quid utraque pars | 246.3.1 |
| velit, deinde id quod vult quam brevissime complecti. Quare negat | |
| venenum esse qui pro rea dicit? Quia non occiderit neque sit morti- | |
| ferum. Quare dicit venenum esse qui accusat? Quoniam medicamentum | |
| sit et efficiat aliquid contra naturam. Ergo non est satis id modo videri | 5 |
| venenum quod occidat, sed haec omnia venena sunt <quae * * * >. 'Ad | |
| tuam quidem finitionem etiam mortiferum istud erit: nam cum id ageres | |
| ut desererem, desertorem poena sequatur, etiam id quod deesse huic | |
| medicamento videbatur adieceras.' | |
| DECLAMATIO | |
| Veneficii accuso. Veneficam dico quae soporem dedit. Unde tibi <in> | 4.1 |
| hos usus venena? Notiora sunt quaedam pernicie et experimento de- | |
| prehenduntur, adeo ut aliqua publice dentur. Hoc quid est? quid tu vis | |
| vocari? In tempus venenum, quo mens aufertur, quo corpus gravatur, | |
| quo membra solvuntur. Saepe in scelere virtutis est nosse veneni modum, | 5 |
| eo magis quod videmus copia constare, quod temperamento quodam, | |
| ut stetur citra mortem. Si quis accusare te veneficii voluisset illo tem- | |
| pore quo sane non vacabat, si protulisset corpus meum, quod non | |
| solum motu †corporis†, familiae conclamatione excitari non potuit sed | |
| belli tumultu et fragore signorum et trepidatione totius civitatis, victu- | 10 |
| rum promitteres? Veneficium scientia docui, veneficium periculo docui; | 5.1 |
| volo dicere et de animo. Potionem istam cui dedisti? Quo tempore | |
| dedisti? Privigno dedisti. Si alio tempore dedisses, deceptam te putarem; | |
| nunc excogitasti potionem quae me lege occideret. | |
| Equidem, si me interroges, vixisse me illo tempore non arbitror. Quid | 6.1 |
| enim <eram>, pro di inmortales? aut in qua parte naturae locavit me | |
| noverca? Bellum mihi nuntiatum est, et hominem quem non peregrinatio | |
| detinuit, non absentia ulla a periculo civitatis relegavit, <somnus vinxit>. | |
| Quid acti sit manente me intra muros commilitones mei narraverunt; | 7.1 |
| dicitur ingens fuisse proelium, commissa utrimque acies, dubia saepe | |
| victoria et huc atque illuc spes inclinata, cum interim miles in quo plu- | |
| rimum fiduciae, in quo maximum momentum videbatur, in nulla parte | |
| visus auditur. Quid plus contingere potuit hosti si perissem? Non alio | 5 |
| modo audivi bella quam avorum proavorumque temporibus. At si mihi | 8.1 |
| detur emendatio praeteritorum, utinam noverca illud statim venenum | |
| dedisset quo vita auferretur! Illa potione consumptum tota civitas ad | |
| rogum tulisset, celebrasset laudes; etiam temporis discrimen multum | |
| attulisset admirationis—illa dicerent homines: 'non tulissemus haec si | 5 |
| vixisset.' 'Ego' inquit 'tamen animo bono feci. Erubescite, matres, quae | 9.1 |
| amplexae armatos iam liberos impiae tamen iam estis mei exemplo. | |
| Inventa est tota civitate <una quae> magis amaret, una quae parceret: | |
| noverca.' Non dico de his adhuc quae secuta sunt, non illam iudicii | |
| contumeliam; interim tamen, quid mihi potuit gravius accidere? Quam | 5 |
| ego, dii deaeque, perdidi occasionem! Obtulerat deus tempus merita | |
| geminandi; venerat dies adprobandi quod fortiter feceram, id non for- | |
| tunam fuisse. Felices commilitones mei: hostium terga vidistis, calcastis | 10.1 |
| cadavera, victoriam publicam clamore laeti retulistis; at ego 'quando | |
| pugnandum est?' interrogavi, longamque illam novercae noctem tandem | |
| emensus non mente, non gradu constiti, ac mihi vicisse cives meos | |
| accusator indicavit. | 5 |
| Videor ex magna parte iam adprobasse causam proximo iudicio. Quo | 11.1 |
| enim modo absolutus sum nisi illa accusatori dicerem: 'vis tenuit et | |
| devincta mens'? |