| SERMO | |
| Narratione praeparandum est ut, quoniam nulla certa causa est | 281.1.1 |
| abdicationis, videatur pater parricidii suspicione fecisse et has insidias | |
| praevidisse. Quaestiones illae sunt: an ad legem parricidii satis sit | |
| probare hoc [in] reo propositum fuisse; an hoc propositum huic fuerit. | |
| DECLAMATIO | |
| Primum hoc mihi responde, an occisuri habitu fueris. Non enim tibi | 2.1 |
| proderit dixisse: 'non feci.' Numquam mens exitu aestimanda est. Nam | |
| et qui impetum in patrem stricto gladio fecisset retentus diceret: 'non | |
| occidi'; si venenum paratum deprehendissem, diceres: 'non occidi.' | |
| Quin etiam, si permittitur ista defensio, et ille potest dicere se non | 5 |
| occidisse qui percussorem summiserit. | |
| Satis ergo est probare animum parricidae. Superest ut cogitetis an hic | 3.1 |
| animum habuerit. Si occultius esset coniectura ducenda, dicerem turpem | |
| adulescentem, dicerem: 'abdicatus est: et si innocens, magis poterit | |
| irasci.' Sed quid causam infirmo dicendo? In aliqua vos positos specula | |
| putate illa quae facta sunt videre. Abdicatus in solitudine est: locus | 5 |
| oportunus insidiis. Habet gladium: instrumentum parricidii. Accedit ad | |
| patrem manuque sublata 'rogo' dicit: immo iubet; non sunt enim preces | |
| ubi negandi libertas non est. Utriusque intuemini animum, et, si videtur, | 4.1 |
| prius meum. Occisurum te non dubitavi ideoque ille severus negare non | |
| potui. Reliqua a vestris animis interrogate, is qui armatus rogat quid | |
| facturus sit si non impetraverit. Duo sunt, opinor, inter quae quaestio | |
| interposita videatur: hic si non impetrasset aut occisurus fuerat aut | 5 |
| moriturus. Non dico utrum credibilius sit, utrum facilius. Exorare me | 5.1 |
| volueras? Quanto oportunius alibi rogasses, alio tempore, cum primum | |
| abdicatus es, adhibitis propinquis, amicis! Quid facit ad preces solitudo? | |
| Ista instrumenta sunt parricidii, haec occasio, hic locus, hoc tempus. Si | |
| abdicarem te, moriturus fuisti? Reum parricidii ago. Quid superest igitur | 5 |
| nisi ut vindicaturus fueris eam quam iniuriam vocabas? | |
| 'Non' inquit 'occidi.' Hoc quidem [in] genere nemo non defendi | 6.1 |
| potest cui voluntas parricidii obicitur. 'Non' inquit 'occidi.' <Quid> si | |
| dicerem: 'difficilius putasti, scelera propius admota plus habent hor- | |
| roris', si dicerem: 'obstitit tibi vis numinum et tacita quaedam illius | |
| solitudinis religio'? Nunc vero manifestum est cur non occideris: | 5 |
| distulisti hunc animum dum heres fieres. |