Cynicus diserti filius
|
|
Disertus Cynicum filium abdicat. CD.
|
283.pr.1
|
DECLAMATIO
|
|
In quacumque parte non parentem iuste abdicarem; ideo enim vos
|
1.1
|
sustulimus ut nobis obsequamini, et certe nullus excusatius a patre non
|
|
probabitur quam qui non probat patrem. Scilicet nos stulti qui forum,
|
|
rei publicae dignitatem tuemur. Discede ab insipiente, ab insano.
|
|
Sed non necesse habeo, iudices, diu commendare vobis officia civilia,
|
2.1
|
in quibus iam diu satisfeci; omnis mihi actio in dispicienda vita filii posita
|
|
est. Videte, ut alia taceam, habitum ipsum. Ceteros enim quos abdicant
|
|
patres sine narratione culpae abdicare non possunt: in hoc filio satis est
|
|
ad odium habitum ostendere. Quis est iste filii habitus, quae sordes?
|
5
|
Quid mihi hanc invidiam facis, ut, cum habeas patrem, cibum ab aliis
|
|
petas? Adversus fortunam te exerces? Quid enim accidere gravius potest?
|
3.1
|
Frigus, famem pateris ne quando accidant, et ideo aliquid pateris ne
|
|
quando patiendum sit? Vos vero novo genere ambitus adorationem
|
|
miseria captatis. Inde illa impudentia, quod verecundiam inter crimina
|
|
ponitis et appellatione quoque pessima perdidistis. Omnis vero philoso-
|
4.1
|
phiae tractatus alienus moribus nostrae civitatis est. Tamen utique
|
|
placuerit: nonne aliae sectae iustiores? Attenderes physicis, quaereres
|
|
utrumne ignis esset initium rerum an vero minutis editus et mobilibus
|
|
elementis, perpetuus hic mundus an mortalis esset. Viderint alii: ego in
|
5
|
te hanc patientiam corporis ferre non possum. In alias te spes sustuli; de
|
|
dignitate tua cogitabam.
|
|
Quod si abdicationem ferre non potes, si carere hereditate malum
|
5.1
|
iudicas, deprehensus es: damno pecuniae moveris et detrimento famae,
|
|
et homo qui has ipsas opes cotidie incusas tamen concupiscis. Dignus
|
|
es igitur * * * †verum†. Fateamur ea quae sentimus, nec nos extra rerum
|
|
naturam ambitus ponat. Cuius enim est hominis pugnare cum moribus
|
5
|
et damnare se?
|
|