| SERMO | |
| Duplex quaestio est, iuris et facti. Nam etiamsi vis inlata est, quaeritur | 292.1.1 |
| an causa mortis sit. Sequens potior, an propter vim perierit. Circa ius | |
| illud est, ut finitione tractetur. Is enim causa mortis argui debet qui | |
| mortem intulit. Cum vero quis sua manu perierit, non debet hoc reus | |
| tantum fecisse, ut quis mori velit, sed ut necesse habeat. | 5 |
| DECLAMATIO | |
| Vim dicor attulisse. Quis queritur, quae proclamatio? Inpunitum | 2.1 |
| reliquit eum propter quem moriebatur? Si erubuit indicare, multis tamen | |
| aliis generibus queri potuit: 'propter hospitem morior.' Nec credibile | |
| est eum pepercisse hospiti qui sibi non pepercit. Sed suspicionibus | 3.1 |
| agitur: 'formoso' inquit 'hospitium pollicitus es.' Viderint isti qui | |
| prodigis omnes oculis intuentur: mihi tempore illo nullus Olynthius | |
| formosus visus est. Scilicet enim sollicitabar lacrimis, squalore. Male | |
| sentitis de puero qui adversa fortiter tulit. 'Cur tamen optulisti?' | 5 |
| Atheniensis sum. Adsignentur fortasse invitis civibus qui cum liberis, | |
| qui cum coniugibus veniunt, qui secum habent comitatum: miserabilior | |
| est puer solus. 'At cur eadem nocte <se> suspendit?' Utrum hoc re | 4.1 |
| admirabile videtur an persona an tempore? Miratur aliquis Olynthium | |
| potuisse hoc Athenis? [Illud enim est tempus doloris.] Saepe ad retinen- | 5.1 |
| dam vitam prosunt ipsa pericula: redit metus posteaquam desivit instare | |
| hostis; tunc cogitatio fortunae, tunc vacat dicere: 'est iam qui sepeliat.' | |
| Ipsa mehercules officia admonere illum potuerunt fortunae prioris: | |
| patuit quidem domus, sed non sua; excepere servuli, sed alieni. Forsitan | 5 |
| et illa cogitaverit: 'semper ergo alieno munere vivendum est.' Interim | 6.1 |
| sive illud Olynthii fatum fuit sive inpatientia ipsius, nullius maior iniuria | |
| est quam mea. Perdidi beneficium, et adhuc suspectus sum. Habiturum | |
| me putabam qui veniret in locum liberorum. |