SERMO
|
|
Accusator sic agere debet ut manifestum sit illum tantum rei publicae
|
294.1.1
|
causa postulare: non quia non sit illud verum, ut si damnaverit vivat, sed
|
|
quia difficilius impetraturus est si intellectus fuerit nullo iure adiuvari
|
|
posse.
|
|
DECLAMATIO
|
|
Si te proditorem postea dixissem quam tu mortem meam optasses,
|
2.1
|
viderer tamen et rem utilem postulare et non contra legem tuam
|
|
desiderare. Quid enim optasti? Mortem accusatoris: de qua lis non est.
|
|
Nihil est quod <ad> praemium confugias, nihil est quod utaris legis tuae
|
|
potestate: non recuso quo minus accipias quidquid optasti. Nihil petisti
|
3.1
|
praeter mortem: si exigis ut accusator statim occidatur, alterum prae-
|
|
mium petis. At haec voluntas fuit tuae petitionis. Nihil interest, si illam
|
|
qui dabant praemium ignoraverunt; et ideo tibi nemo contradixit quod
|
|
videbatur †purgasse† contumeliam tuam: nihil tibi lex profuisset si
|
5
|
abolitionem petisses. Nunc duo vindicas praemia, ut nec causam dicas
|
|
et hominem occidas.
|
|
Ergo non utique comprehensum in praemio est statim occidere, et
|
4.1
|
quotiens nullum praefinitum est tempus incipit esse in potestate dantis;
|
|
si abolitionem petis, alterum praemium est. Et cuius tandem iudicii petis
|
5.1
|
abolitionem? Non privata disceptatio venit in quaestionem, non pecuniae
|
|
lis (quamquam tunc quoque leges commendarem et morem iudiciorum):
|
|
ne agaris reus postulas. Ad summam rem publicam pertinet. Dico
|
|
proditum populum, dico tempus constitutum. Quantulum est ut neges?
|
5
|
Si maxime festinas, apud hos ipsos agi iam potuit, eadem hac mora qua
|
|
reicimur potuit pronuntiari. Nihil est quod timeas, si innocens es.
|
6.1
|
Accessit tibi magna pars patrocinii: fortiter fecisti. Super illam potentiam
|
|
divitiarum venit nova gratia. Nec potuisti magis experiri quantam tibi
|
|
gratiam fecerit ista militia: mortem accusatoris accipere potuisti. Quid
|
|
est istud, quod non putas eadem gratia impetrari posse tuam salutem?
|
5
|