| SERMO | |
| Filius optabit ut pater sanus sit; dicet id genus furoris fuisse ut inter- | 295.1.1 |
| missionem haberet. | |
| DECLAMATIO | |
| Coeperam gratulari: ecce iterum sollicitor; iam irascitur pater. Quod | 2.1 |
| ad me pertinet, non alia ratione contradico quam ne pater domi sine | |
| custode sit. Non aliter itaque hanc causam agam quam proxime egi, | |
| etiamsi in illa nocuit moderatio. | |
| Diu ego tuli valetudinem patris, donec tam manifesta esset ut | 3.1 |
| damnarem etiam invitus. Tradita est curatio mihi. Quam diligenter hoc | |
| egerim aestimate: videtur hic esse sanatus. Nec illud argumentum | |
| sanitatis est, quod rupit vincula: saepe faciebat hoc ipsum. Quod in | |
| hostes impetum fecit, quod praemium petît, ago gratias fortunae: visus | 5 |
| est sanus. | |
| Quid obicis? 'Egisti' inquit 'mecum dementiae.' Si non tenuissem, | 4.1 |
| tamen licuerat: datum est hoc ius contra patrem. Legum lator prospexit | |
| senectuti: ideo medicinam filiis imperavit. Cum vero sanaverim, poteram | |
| videri impius nisi detulissem: non est indulgentia permittere sibi | |
| furorem. Sed alligavi. Hoc si inicum esset, non liceret. Deinde obicies | 5.1 |
| quod non custodivi. Testor deos, non recessi a custodia donec me bellum | |
| avocavit. At contradixi praemio tuo. Hoc simile est ei quod defendi. Sed | |
| non dicam: 'recentia tua fecerunt merita ut optineres: an debueris, | |
| apparebit'; non desinam optare ut hanc causae meae partem malam | 5 |
| facias. Duret ista animi tui quies: scias quibus irascaris, scias quos ames. |