| OCTAVIA | |
| Octavia Iam uaga caelo sidera fulgens | 1 |
| Aurora fugat, | |
| surgit Titan radiante coma | |
| mundoque diem reddit clarum. | |
| Age, tot tantis onerata malis, | 5 |
| repete assuetos iam tibi questus | |
| atque aequoreas uince Alcyonas, | |
| uince et uolucres Pandionias: | |
| grauior namque his fortuna tua est. | |
| Semper genetrix deflenda mihi, | 10 |
| prima meorum causa malorum, | |
| tristes questus natae exaudi, | |
| si quis remanet sensus in umbris. | |
| utinam ante manu grandaeua sua | |
| mea rupisset stamina Clotho, | 15 |
| tua quam maerens uulnera uidi | |
| oraque foedo sparsa cruore! | |
| o nox semper funesta mihi; | |
| tempore ab illo lux est tenebris | |
| inuisa magis: | 20 |
| tulimus saeuae iussa nouercae, | |
| hostilem animum uultusque truces. | |
| illa, illa meis tristis Erinys | |
| thalamis Stygios praetulit ignes | |
| teque extinxit, miserande pater, | 25 |
| modo cui totus paruit orbis | |
| ultra Oceanum cuique Britanni | |
| terga dedere, | |
| ducibus nostris ante ignoti | |
| iurisque sui; | 30 |
| coniugis, heu me, pater, insidiis | |
| oppresse iaces seruitque domus | |
| cum prole tua capta tyranno. |