| Laesi tristes dabitis poenas | 811 |
| sanguine uestro; | |
| non est patiens feruidus irae | |
| facilisque regi: | 813a |
| ille ferocem iussit Achillem | 814 |
| pulsare lyram, | 815 |
| fregit Danaos, fregit Atriden, | |
| regna euertit Priami, claras | |
| diruit urbes. | 817a |
| et nunc animus quid ferat horret | 818 |
| uis immitis uiolenta dei. | |
| Nero O lenta nimium militis nostri manus | 820 |
| et ira patiens post nefas tantum mea, | |
| quod non cruor ciuilis accensas faces | |
| extinguit in nos, caede nec populi madet | |
| funerea Roma, quae uiros tales tulit! | |
| Admissa sed iam morte puniri parum est, | 825 |
| grauiora meruit impium plebis scelus. | |
| en illa, cui me ciuium subicit furor, | |
| suspecta coniunx et soror semper mihi, | |
| tandem dolori spiritum reddat meo | |
| iramque nostram sanguine extinguat suo; | 830 |
| mox tecta flammis concidant urbis meis, | |
| ignes ruinae noxium populum premant | |
| turpisque egestas, saeua cum luctu fames. | |
| Exultat ingens saeculi nostri bonis | |
| corrupta turba nec capit clementiam | 835 |
| ingrata nostram, ferre nec pacem potest, | |
| sed inquieta rapitur hinc audacia, | |
| hinc temeritate fertur in praeceps sua: | |
| malis domanda est et graui semper iugo | |
| premenda, ne quid simile temptare audeat | 840 |
| contraque sanctos coniugis uultus meae | |
| attollere oculos; fracta per poenas metu | |
| parere discet principis nutu sui. |