Quis mea digne deflere potest
|
914
|
mala? quae lacrimis nostris questus
|
915
|
reddere aedon?
|
915a
|
cuius pennas utinam miserae
|
916
|
mihi fata darent!
|
|
fugerem luctus ablata meos
|
|
penna uolucri procul et coetus
|
|
hominum tristes caedemque feram.
|
920
|
sola in uacuo nemore et tenui
|
|
ramo pendens
|
921a
|
querulo possem gutture maestum
|
922
|
fundere murmur.
|
|
Cho. Regitur fatis mortale genus
|
|
nec sibi quidquam spondere potest
|
925
|
firmum et stabile,
|
|
quem per casus uoluit uarios
|
|
semper nobis metuenda dies.
|
|
Animum firment exempla tuum,
|
|
iam multa domus quae uestra tulit:
|
930
|
quid saeuior est Fortuna tibi?
|
|
Tu mihi primum tot natorum
|
|
memoranda parens, nata Agrippae,
|
|
nurus Augusti, Caesaris uxor,
|
|
cuius nomen clarum toto
|
935
|
fulsit in orbe,
|
|
utero totiens enixa graui
|
|
pignora pacis,
|
937a
|
mox exilium, uerbera, saeuas
|
938
|
passa catenas, funera, luctus,
|
|
tandem letum cruciata diu.
|
940
|
Felix thalamis Liuia Drusi
|
|
natisque ferum ruit in facinus
|
|
poenamque suam.
|
|
Iulia matris fata secuta est:
|
|
post longa tamen tempora ferro
|
945
|
caesa est, quamuis crimine nullo.
|
|
Quid non potuit quondam genetrix
|
|
tua quae rexit principis aulam
|
|
cara marito partuque potens?
|
|
eadem famulo subiecta suo
|
950
|
cecidit diri militis ense.
|
|
Quid cui licuit regnum caeli
|
|
sperare, parens tanta Neronis?
|
|
non funesta uiolata manu
|
|
remigis ante,
|
955
|
mox et ferro lacerata diu
|
|
saeui iacuit uictima nati?
|
|
Oc. Me quoque tristes mittit ad umbras
|
|
ferus et manes ecce tyrannus.
|
|
quid iam frustra miseranda moror?
|
960
|
rapite ad letum quis ius in nos
|
|
Fortuna dedit.
|
961a
|
Testor superos—quid agis, demens?
|
962
|
parce precari quis inuisa es
|
|
numina diuum: Tartara testor
|
|
Erebique deas scelerum ultrices
|
965
|
et te, genitor,
|
|
dignum tali morte et poena:
|
|
non inuisa est mors ista mihi.
|
|