Quis mea digne deflere potest 914
mala? quae lacrimis nostris questus 915
    reddere aedon? 915a
cuius pennas utinam miserae 916
    mihi fata darent!
fugerem luctus ablata meos
penna uolucri procul et coetus
hominum tristes caedemque feram. 920
sola in uacuo nemore et tenui
    ramo pendens 921a
querulo possem gutture maestum 922
    fundere murmur.
Cho. Regitur fatis mortale genus
nec sibi quidquam spondere potest 925
    firmum et stabile,
quem per casus uoluit uarios
semper nobis metuenda dies.
Animum firment exempla tuum,
iam multa domus quae uestra tulit: 930
quid saeuior est Fortuna tibi?
Tu mihi primum tot natorum
memoranda parens, nata Agrippae,
nurus Augusti, Caesaris uxor,
cuius nomen clarum toto 935
    fulsit in orbe,
utero totiens enixa graui
    pignora pacis, 937a
mox exilium, uerbera, saeuas 938
passa catenas, funera, luctus,
tandem letum cruciata diu. 940
Felix thalamis Liuia Drusi
natisque ferum ruit in facinus
    poenamque suam.
Iulia matris fata secuta est:
post longa tamen tempora ferro 945
caesa est, quamuis crimine nullo.
Quid non potuit quondam genetrix
tua quae rexit principis aulam
cara marito partuque potens?
eadem famulo subiecta suo 950
cecidit diri militis ense.
Quid cui licuit regnum caeli
sperare, parens tanta Neronis?
non funesta uiolata manu
    remigis ante, 955
mox et ferro lacerata diu
saeui iacuit uictima nati?
Oc. Me quoque tristes mittit ad umbras
ferus et manes ecce tyrannus.
quid iam frustra miseranda moror? 960
rapite ad letum quis ius in nos
    Fortuna dedit. 961a
Testor superos—quid agis, demens? 962
parce precari quis inuisa es
numina diuum: Tartara testor
Erebique deas scelerum ultrices 965
    et te, genitor,
dignum tali morte et poena:
non inuisa est mors ista mihi.