Quid tibi saeui fugisse maris
|
356
|
profuit undas?
|
|
ferro es nati moritura tui,
|
|
cuius facinus uix posteritas,
|
|
tarde semper saecula credent.
|
360
|
Furit ereptam pelagoque dolet
|
|
uiuere matrem
|
|
impius ingens geminatque nefas:
|
|
ruit in miserae fata parentis
|
|
patiturque moram sceleris nullam.
|
365
|
missus peragit iussa satelles:
|
|
reserat dominae pectora ferro.
|
|
Caedis moriens illa ministrum
|
|
rogat infelix,
|
|
utero dirum condat ut ensem:
|
370
|
'hic est, hic est fodiendus' ait
|
|
'ferro, monstrum qui tale tulit.'
|
|
post hanc uocem cum supremo
|
|
mixtam gemitu
|
|
animam tandem per fera tristem
|
375
|
uulnera reddit.
|
|
Seneca Quid, impotens Fortuna, fallaci mihi
|
|
blandita uultu, sorte contentum mea
|
|
alte extulisti, grauius ut ruerem edita
|
|
receptus arce totque prospicerem metus?
|
380
|
melius latebam procul ab inuidiae malis
|
|
remotus inter Corsici rupes maris,
|
|
ubi liber animus et sui iuris mihi
|
|
semper uacabat studia recolenti mea.
|
|
O quam iuuabat, quo nihil maius parens
|
385
|
Natura genuit, operis immensi artifex,
|
|
caelum intueri, solis et cursus sacros
|
|
mundique motus, noctis alternas uices
|
|
orbemque Phoebes, astra quam cingunt uaga,
|
|
lateque fulgens aetheris magni decus;
|
390
|
qui si senescit, tantus in caecum chaos
|
|
casurus iterum, tunc adest mundo dies
|
|
supremus ille, qui premat genus impium
|
|
caeli ruina, rursus ut stirpem nouam
|
|
generet renascens melior, ut quondam tulit
|
395
|
iuuenis, tenente regna Saturno poli.
|
|
Tunc illa uirgo, numinis magni dea,
|
|
Iustitia, caelo missa cum sancta Fide
|
|
terra regebat mitis humanum genus.
|
|
non bella norant, non tubae fremitus truces,
|
400
|
non arma gentes, cingere assuerant suas
|
|
muris nec urbes: peruium cunctis iter,
|
|
communis usus omnium rerum fuit;
|
|
et ipsa Tellus laeta fecundos sinus
|
|
pandebat ultro, tam piis felix parens
|
405
|
et tuta alumnis. Alia sed suboles minus
|
|
conspecta mitis * * *
|
|
* * * Tertium sollers genus
|
407a
|
nouas ad artes extitit, sanctum tamen,
|
408
|
mox inquietum quod sequi cursu feras
|
|
auderet acres, fluctibus tectos graui
|
410
|
extrahere pisces rete uel calamo leui,
|
|
decipere uolucres crate * * *
|
|
tenere laqueo, premere subiectos iugo
|
412bis
|
tauros feroces, uomere immunem prius
|
413
|
sulcare terram, laesa quae fruges suas
|
|
*
|
414a
|
interior, alte condidit sacro sinu.
|
415
|