'Quare tamen bonis uiris patitur aliquid mali deus
|
1.6.1.1
|
fieri?' Ille uero non patitur. Omnia mala ab illis remouit,
|
|
scelera et flagitia et cogitationes inprobas et auida consilia
|
|
et libidinem caecam et alieno imminentem auaritiam;
|
|
ipsos tuetur ac uindicat: numquid hoc quoque aliquis a
|
5
|
deo exigit, ut bonorum uirorum etiam sarcinas seruet?
|
|
Remittunt ipsi hanc deo curam: externa contemnunt.
|
|
Democritus diuitias proiecit, onus illas bonae mentis existi-
|
2.1
|
mans: quid ergo miraris, si id deus bono uiro accidere
|
|
patitur quod uir bonus aliquando uult sibi accidere?
|
|
Filios amittunt uiri boni: quidni, cum aliquando et occi-
|
|
dant? In exilium mittuntur: quidni, cum aliquando ipsi
|
5
|
patriam non repetituri relinquant? Occiduntur: quidni,
|
|
cum aliquando ipsi sibi manus adferant? Quare quaedam
|
3.1
|
dura patiuntur? ut alios pati doceant; nati sunt in exemplar.
|
|
Puta itaque deum dicere: 'quid habetis quod de me queri
|
|
possitis, uos quibus recta placuerunt? Aliis bona falsa
|
|
circumdedi et animos inanes uelut longo fallacique somnio
|
5
|
lusi: auro illos et argento et ebore adornaui, intus boni
|
|
nihil est. Isti quos pro felicibus aspicis, si non qua occur-
|
4.1
|
runt sed qua latent uideris, miseri sunt, sordidi turpes, ad
|
|
similitudinem parietum suorum extrinsecus culti; non est
|
|
ista solida et sincera felicitas: crusta est et quidem tenuis.
|
|
Itaque dum illis licet stare et ad arbitrium suum ostendi,
|
5
|
nitent et inponunt; cum aliquid incidit quod disturbet
|
|
ac detegat, tunc apparet quantum altae ac uerae foedita-
|
|
tis alienus splendor absconderit. Vobis dedi bona certa
|
5.1
|
mansura, quanto magis uersauerit aliquis et undique in-
|
|
spexerit, meliora maioraque; permisi uobis metuenda con-
|
|
temnere, cupiditates fastidire; non fulgetis extrinsecus,
|
|
bona uestra introrsus obuersa sunt. Sic mundus exteriora
|
5
|
contempsit spectaculo sui laetus. Intus omne posui bonum;
|
|
non egere felicitate felicitas uestra est.
|
|