Pacem demus animo quam dabit praeceptorum saluta- 5.41.1.1
rium adsidua meditatio actusque rerum boni et intenta
mens ad unius honesti cupiditatem. Conscientiae satis fiat, nil
in famam laboremus; sequatur uel mala, dum bene meren-
tis. 'At uulgus animosa miratur et audaces in honore sunt, 2.1
placidi pro inertibus habentur.' Primo forsitan aspectu; sed
simul aequalitas uitae fidem fecit non segnitiem illam animi
esse sed pacem, ueneratur illos populus idem colitque. Nihil 3.1
ergo habet in se utile taeter iste et hostilis adfectus, at
omnia ex contrario mala, ferrum et ignes. Pudore calcato
caedibus inquinauit manus, membra liberorum dispersit,
nihil uacuum reliquit a scelere, non gloriae memor, non 5
infamiae metuens, inemendabilis cum ex ira in odium
occalluit.
  Careamus hoc malo purgemusque mentem et exstirpemus 42.1.1
radicitus quae quamuis tenuia undecumque haeserint rena-
scentur, et iram non temperemus sed ex toto remoueamus—
quod enim malae rei temperamentum est? Poterimus autem,
adnitamur modo. Nec ulla res magis proderit quam cogi- 2.1
tatio mortalitatis. Sibi quisque atque alteri dicat: 'quid iuuat
tamquam in aeternum genitos iras indicere et breuissimam
aetatem dissipare? Quid iuuat dies quos in uoluptatem
honestam inpendere licet in dolorem alicuius tormentumque 5
transferre? Non capiunt res istae iacturam nec tempus uacat
perdere. Quid ruimus in pugnam? Quid certamina nobis 3.1
arcessimus? Quid inbecillitatis obliti ingentia odia suscipi-
mus et ad frangendum fragiles consurgimus? Iam istas in-
imicitias quas inplacabili gerimus animo febris aut aliquod
aliud malum corporis uetabit geri; iam par acerrimum 5
media mors dirimet. Quid tumultuamur et uitam seditiosi 4.1
conturbamus? stat supra caput fatum et pereuntis dies in-
putat propiusque ac propius accedit; istud tempus quod
alienae destinas morti fortasse circa tuam est.