Pacem demus animo quam dabit praeceptorum saluta-
|
5.41.1.1
|
rium adsidua meditatio actusque rerum boni et intenta
|
|
mens ad unius honesti cupiditatem. Conscientiae satis fiat, nil
|
|
in famam laboremus; sequatur uel mala, dum bene meren-
|
|
tis. 'At uulgus animosa miratur et audaces in honore sunt,
|
2.1
|
placidi pro inertibus habentur.' Primo forsitan aspectu; sed
|
|
simul aequalitas uitae fidem fecit non segnitiem illam animi
|
|
esse sed pacem, ueneratur illos populus idem colitque. Nihil
|
3.1
|
ergo habet in se utile taeter iste et hostilis adfectus, at
|
|
omnia ex contrario mala, ferrum et ignes. Pudore calcato
|
|
caedibus inquinauit manus, membra liberorum dispersit,
|
|
nihil uacuum reliquit a scelere, non gloriae memor, non
|
5
|
infamiae metuens, inemendabilis cum ex ira in odium
|
|
occalluit.
|
|
Careamus hoc malo purgemusque mentem et exstirpemus
|
42.1.1
|
radicitus quae quamuis tenuia undecumque haeserint rena-
|
|
scentur, et iram non temperemus sed ex toto remoueamus—
|
|
quod enim malae rei temperamentum est? Poterimus autem,
|
|
adnitamur modo. Nec ulla res magis proderit quam cogi-
|
2.1
|
tatio mortalitatis. Sibi quisque atque alteri dicat: 'quid iuuat
|
|
tamquam in aeternum genitos iras indicere et breuissimam
|
|
aetatem dissipare? Quid iuuat dies quos in uoluptatem
|
|
honestam inpendere licet in dolorem alicuius tormentumque
|
5
|
transferre? Non capiunt res istae iacturam nec tempus uacat
|
|
perdere. Quid ruimus in pugnam? Quid certamina nobis
|
3.1
|
arcessimus? Quid inbecillitatis obliti ingentia odia suscipi-
|
|
mus et ad frangendum fragiles consurgimus? Iam istas in-
|
|
imicitias quas inplacabili gerimus animo febris aut aliquod
|
|
aliud malum corporis uetabit geri; iam par acerrimum
|
5
|
media mors dirimet. Quid tumultuamur et uitam seditiosi
|
4.1
|
conturbamus? stat supra caput fatum et pereuntis dies in-
|
|
putat propiusque ac propius accedit; istud tempus quod
|
|
alienae destinas morti fortasse circa tuam est.
|
|