AD AEBUTIUM LIBERALEM
|
|
DE BENEFICIIS
|
|
LIBER I
|
|
Inter multos ac varios errores temere inconsulte-
|
1.1.1.1
|
que viventium nihil propemodum, vir optime Liberalis,
|
|
dixerim, * quod beneficia nec dare scimus nec accipere.
|
|
Sequitur enim, ut male conlocata male debeantur; de
|
|
quibus non redditis sero querimur; ista enim perierunt,
|
5
|
cum darentur. Nec mirum est inter plurima maxima-
|
2.1
|
que vitia nullum esse frequentius quam ingrati animi.
|
|
Id evenire ex causis pluribus video. Prima illa est,
|
|
quod non eligimus dignos, quibus tribuamus. Sed no-
|
|
mina facturi diligenter in patrimonium et vitam debi-
|
5
|
toris inquirimus, semina in solum effetum et sterile
|
|
non spargimus: beneficia sine ullo dilectu magis proi-
|
|
cimus quam damus. Nec facile dixerim, utrum turpius
|
3.1
|
sit infitiari an repetere beneficium; id enim genus huius
|
|
crediti est, ex quo tantum recipiendum sit, quantum
|
|
ultro refertur; decoquere vero foedissimum ob hoc
|
|
ipsum, quia non opus est ad liberandam fidem facul-
|
5
|
tatibus sed animo; reddit enim beneficium, qui debet.
|
|
Sed cum sit in ipsis crimen, qui ne confessione quidem
|
4.1
|
grati sunt, in nobis quoque est. Multos experimur
|
|
ingratos, plures facimus, quia alias graves exprobratores
|
|
exactoresque sumus, alias leves et quos paulo post
|
|
muneris sui paeniteat, alias queruli et minima momenta
|
5
|
calumniantes; gratiam omnem corrumpimus non tantum
|
|
postquam dedimus beneficia, sed dum damus. Quis
|
5.1
|
nostrum contentus fuit aut leviter rogari aut semel?
|
|
quis non, cum aliquid a se peti suspicatus est, frontem
|
|
adduxit, voltum avertit, occupationes simulavit, longis
|
|
sermonibus et de industria non invenientibus exitum
|
5
|
occasionem petendi abstulit et variis artibus necessitates
|
|
properantes elusit, in angusto vero conprensus aut
|
6.1
|
distulit, id est timide negavit, aut promisit, sed diffi-
|
|
culter, sed subductis superciliis, sed malignis et vix
|
|
exeuntibus verbis? Nemo autem libenter debet, quod
|
7.1
|
non accepit, sed expressit. Gratus adversus eum esse
|
|
quisquam potest, qui beneficium aut superbe abiecit
|
|
aut iratus inpegit aut fatigatus, ut molestia careret,
|
|
dedit? Errat, si quis sperat responsurum sibi, quem
|
5
|
dilatione lassavit, expectatione torsit. Eodem animo
|
8.1
|
beneficium debetur, quo datur, et ideo non est necle-
|
|
genter dandum—sibi enim quisque debet, quod a
|
|
nesciente accepit—; ne tarde quidem, quia, cum omni
|
|
in officio magni aestimetur dantis voluntas, qui tarde
|
5
|
fecit, diu noluit; utique non contumeliose: nam cum
|
|
ita natura conparatum sit, ut altius iniuriae quam
|
|
merita descendant et illa cito defluant, has tenax me-
|
|
moria custodiat, quid expectat, qui offendit, dum obli-
|
|
gat? Satis adversus illum gratus est, si quis beneficio
|
10
|
eius ignoscit. Non est autem, quod tardiores faciat
|
9.1
|
ad bene merendum turba ingratorum. Nam primum,
|
|
ut dixi, nos illam augemus; deinde ne deos quidem
|
|
inmortales ab hac tam effusa nec cess<ante benign>itate
|
|
sacrilegi neclegentesque eorum deterrent: utuntur na-
|
5
|
tura sua et cuncta interque illa ipsos munerum suorum
|
|
malos interpretes iuvant. Hos sequamur duces, quan-
|
|
tum humana inbecillitas patitur; demus beneficia, non
|
|
feneremus. Dignus est decipi, qui de recipiendo cogi-
|
|
tavit, cum daret. 'At male cessit.' Et liberi et con-
|
10.1
|
iuges spem fefellerunt, tamen et educamus et ducimus,
|
|
adeoque adversus experimenta pertinaces sumus, ut
|
|
bella victi et naufragi maria repetamus. Quanto magis
|
|
permanere in dandis beneficiis decet! quae si quis
|
5
|
non dat, quia non recepit, dedit, ut reciperet, bonam-
|
|
que ingratorum facit causam, quibus turpe est non
|
|
reddere, si licet. Quam multi indigni luce sunt! tamen
|
11.1
|
dies oritur. Quam multi, quod nati sunt, queruntur!
|
|
tamen natura subolem novam gignit ipsosque, qui non
|
|
fuisse mallent, esse patitur. Hoc et magni animi et
|
12.1
|
boni proprium est, non fructum beneficiorum sequi,
|
|
sed ipsa et post malos quoque bonum quaerere. Quid
|
|
magnifici erat multis prodesse, si nemo deciperet?
|
|
nunc est virtus dare beneficia non utique reditura,
|
5
|
quorum a viro egregio statim fructus perceptus est.
|
|
Adeo quidem ista res fugare nos et pigriores ad rem
|
13.1
|
pulcherrimam facere non debet, ut, si spes mihi prae-
|
|
cidatur gratum hominem reperiendi, malim non recipere
|
|
beneficia quam non dare, quia, qui non dat, vitium
|
|
ingrati antecedit. Dicam, quod sentio: qui beneficium
|
5
|
non reddit, magis peccat; qui non dat, citius.
|
|
Beneficia in volgus cum largiri institueris,
|
2.1.1
|
Perdenda sunt multa, ut semel ponas bene.
|
|
In priore versu utrumque reprehendas; nam nec in
|
|
volgum effundenda sunt, et nullius rei, minime bene-
|
|
ficiorum, honesta largitio est; quibus si detraxeris
|
5
|
iudicium, desinunt esse beneficia, in aliud quodlibet
|
|
incident nomen. Sequens sensus mirificus est, qui uno
|
2.1
|
bene posito beneficio multorum amissorum damna so-
|
|
latur. Vide, oro te, ne hoc et verius sit et magnitu-
|
|
dini bene facientis aptius, ut illum hortemur ad danda,
|
|
etiam si nullum bene positurus est. Illud enim falsum
|
5
|
est 'perdenda sunt multa'; nullum perit, quia, qui
|
|
perdit, conputaverat. Beneficiorum simplex ratio est:
|
3.1
|
tantum erogatur; si redit aliquid, lucrum est, si non
|
|
redit, damnum non est. Ego illud dedi, ut darem.
|
|
Nemo beneficia in calendario scribit nec avarus exactor
|
|
ad horam et diem appellat. Numquam illa vir bonus
|
5
|
cogitat nisi admonitus a reddente; alioqui in formam
|
|
crediti transeunt. Turpis feneratio est beneficium ex-
|
|
pensum ferre. Qualiscumque priorum eventus est, per-
|
4.1
|
severa in alios conferre; melius apud ingratos iacebunt,
|
|
quos aut pudor aut occasio aut imitatio aliquando
|
|
gratos poterit efficere. Ne cessaveris, opus tuum perage
|
|
et partes boni viri exequere. Alium re, alium fide,
|
5
|
alium gratia, alium consilio, alium praeceptis salubribus
|
|
adiuva. Officia etiam ferae sentiunt, nec ullum tam
|
5.1
|
inmansuetum animal est, quod non cura mitiget et in
|
|
amorem sui vertat. Leonum ora a magistris inpune
|
|
tractantur, elephantorum feritatem usque in servile
|
|
obsequium demeretur cibus; adeo etiam, quae extra
|
5
|
intellectum atque aestimationem beneficii posita sunt,
|
|
adsiduitas tamen meriti pertinacis evincit. Ingratus
|
|
est adversus unum beneficium? adversus alterum non
|
|
erit; duorum oblitus est? tertium etiam in eorum,
|
|
quae exciderunt, memoriam reducet.
|
10
|