Transeamus ad alienas iniurias, in quibus vindi-
|
1.22.1.1
|
candis haec tria lex secuta est, quae princeps quoque
|
|
sequi debet: aut ut eum, quem punit, emendet, aut <ut>
|
|
poena eius ceteros meliores reddat, aut ut sublatis
|
|
malis securiores ceteri vivant. Ipsos facilius emendabis
|
5
|
minore poena; diligentius enim vivit, cui aliquid integri
|
|
superest. Nemo dignitati perditae parcit; inpunitatis
|
|
genus est iam non habere poenae locum. Civitatis
|
2.1
|
autem mores magis corrigit parcitas animadversionum;
|
|
facit enim consuetudinem peccandi multitudo peccan-
|
|
tium, et minus gravis nota est, quam turba damna-
|
|
tionum levat, et severitas, quod maximum remedium
|
5
|
habet, adsiduitate amittit auctoritatem. Constituit bo-
|
3.1
|
nos mores civitati princeps et vitia eluit, si patiens
|
|
eorum est, non tamquam probet, sed tamquam invitus
|
|
et cum magno tormento ad castigandum veniat. Vere-
|
|
cundiam peccandi facit ipsa clementia regentis; gravior
|
5
|
multo poena videtur, quae a miti viro constituitur.
|
|
Praeterea videbis ea saepe conmitti, quae saepe
|
23.1.1
|
vindicantur. Pater tuus plures intra quinquennium
|
|
culleo insuit, quam omnibus saeculis insutos accepimus.
|
|
Multo minus audebant liberi nefas ultimum admittere,
|
|
quam diu sine lege crimen fuit. Summa enim pru-
|
5
|
dentia altissimi viri et rerum naturae peritissimi ma-
|
|
luerunt velut incredibile scelus et ultra audaciam posi-
|
|
tum praeterire quam, dum vindicant, ostendere posse
|
|
fieri; itaque parricidae cum lege coeperunt, et illis
|
|
facinus poena monstravit; pessimo vero loco pietas
|
10
|
fuit, postquam saepius culleos vidimus quam cruces.
|
|
In qua civitate raro homines puniuntur, in ea con-
|
2.1
|
sensus fit innocentiae et indulgetur velut publico bono.
|
|
Putet se innocentem esse civitas, erit; magis irascetur
|
|
a communi frugalitate desciscentibus, si paucos esse
|
|
eos viderit. Periculosum est, mihi crede, ostendere
|
5
|
civitati, quanto plures mali sint.
|
|