| Dicta est aliquando a senatu sententia, ut servos | 1.24.1.1 |
| a liberis cultus distingueret; deinde adparuit, quantum | |
| periculum inmineret, si servi nostri numerare nos | |
| coepissent. Idem scito metuendum esse, si nulli igno- | |
| scitur; cito adparebit, pars civitatis deterior quanto | 5 |
| praegravet. Non minus principi turpia sunt multa | |
| supplicia quam medico multa funera; remissius impe- | |
| ranti melius paretur. Natura contumax est humanus | 2.1 |
| animus et in contrarium atque arduum nitens sequi- | |
| turque facilius quam ducitur; et ut generosi ac nobiles | |
| equi melius facili freno reguntur, ita clementiam volun- | |
| taria innocentia inpetu suo sequitur, et dignam putat | 5 |
| civitas, quam servet sibi. Plus itaque hac via pro- | |
| ficitur. | |
| Crudelitas minime humanum malum est indignum- | 25.1.1 |
| que tam miti animo; ferina ista rabies est sanguine | |
| gaudere ac volneribus et abiecto homine in silvestre | |
| animal transire. Quid enim interest, oro te, Alexander, | |
| leoni Lysimachum obicias an ipse laceres dentibus | 5 |
| tuis? tuum illud os est, tua illa feritas. O quam | |
| cuperes tibi potius ungues esse, tibi rictum illum | |
| edendorum hominum capacem! Non exigimus a te, | |
| ut manus ista, exitium familiarium certissimum, ulli | |
| salutaris sit, ut iste animus ferox, insatiabile gentium | 10 |
| malum, citra sanguinem caedemque satietur; clementia | |
| iam vocatur, ad occidendum amicum <cum> carnifex inter | |
| homines eligitur. Hoc est, quare vel maxime abomi- | 2.1 |
| nanda sit saevitia, quod excedit fines primum solitos, | |
| deinde humanos, nova supplicia conquirit, ingenium | |
| advocat, <ut> instrumenta excogitet, per quae varietur | |
| atque extendatur dolor, delectatur malis hominum; tunc | 5 |
| illi dirus animi morbus ad insaniam pervenit ultimam, | |
| cum crudelitas versa est in voluptatem et iam occidere | |
| hominem iuvat. Matura talem virum a tergo sequi- | 3.1 |
| tur aversio, odia, venena, gladii; tam multis periculis | |
| petitur, quam multorum ipse periculum est, privatisque | |
| non numquam consiliis, alias vero consternatione publica | |
| circumvenitur. Levis enim et privata pernicies non | 5 |
| totas urbes movet; quod late furere coepit et omnes | |
| adpetit, undique configitur. Serpentes parvolae fallunt | 4.1 |
| nec publice conquiruntur; ubi aliqua solitam mensuram | |
| transit et in monstrum excrevit, ubi fontes sputu inficit | |
| et, si adflavit, deurit opteritque, quacumque incessit, | |
| ballistis petitur. Possunt verba dare et evadere pusilla | 5 |
| mala, ingentibus obviam itur. Sic unus aeger ne | 5.1 |
| domum quidem perturbat; at ubi crebris mortibus | |
| pestilentiam esse adparuit, conclamatio civitatis ac fuga | |
| est, et dis ipsis manus intentantur. Sub uno aliquo | |
| tecto flamma adparuit: familia vicinique aquam inge- | 5 |
| runt; at incendium vastum et multas iam domos de- | |
| pastum parte urbis obruitur. |