Etiamnunc dicendum est quod plerisque 6.16.1.1
auctoribus placet et in quod fortasse fiet discessio.
Non esse terram sine spiritu palam est, non tantum
illo dico quo se tenet ac partes sui iungit, qui inest
etiam saxis mortuisque corporibus, sed illo dico 5
uitali et uegeto et alente omnia. Hunc nisi haberet,
quomodo tot arbustis spiritum infunderet non
aliunde uiuentibus et tot satis? quemadmodum
tam diuersas radices aliter atque aliter in se mersas
foueret, quasdam summa receptas parte, quasdam 10
altius tractas, nisi multum haberet animae tam
multa tam uaria generantis et haustu atque alimento
sui educantis?
Leuibus adhuc argumentis ago. 2.1
Totum hoc caelum, quod igneus aether, mundi
summa pars, claudit, omnes hae stellae, quarum
iniri non potest numerus, omnis hic caelestium
coetus, ut alia praeteream, hic tam prope a nobis 5
agens cursum sol omni terrarum ambitu non semel
maior, alimentum ex terreno trahunt et inter se
partiuntur nec ullo alio scilicet quam halitu terrarum
sustinentur; hoc illis alimentum, hic pastus est.
Non posset autem tam multa tantoque se ipsa 3.1
maiora nutrire, nisi plena esset animae, quam per
diem ac noctem ab omnibus partibus sui fundit.
Fieri enim non potest ut non multum illi supersit
ex qua tantum petitur ac sumitur. Et ad tempus 5
quidem quod exeat nascitur,—nec enim esset
perennis illi copia suffecturi in tot caelestia spiritus,
nisi inuicem ista <re>currerent et in aliud alia solue-
rentur,—sed tamen necesse est abundet ac plena
sit et ex condito proferat. 10
Non est ergo dubium 4.1
quin multum spiritus intus lateat et caeca sub terra
spatia aer latus obtineat. Quod si uerum est, necesse
est id saepe moueatur quod re mobilissima plenum
est; numquid enim dubium esse cuiquam potest 5
quin nihil sit tam inquietum quam aer, tam uersa-
bile et agitatione gaudens?