Statuam diuisam non miror, cum dixerim 6.30.1.1
montes a montibus recessisse et ipsum disruptum
esse ab imo solum.
    Haec loca ui quondam et uasta conuulsa ruina
    —Tantum aeui longinqua ualet mutare uetustas— 5
    Dissiluisse ferunt, cum protinus utraque tellus
    Una foret. Venit ingenti ui pontus et ingens
    Hesperium Siculo latus abscidit aruaque et urbes
    Aequore diductas angusto interluit aestu.
  Vides totas regiones a suis sedibus reuelli et 2.1
trans mare iacere quod in confinio fuerat; uides et
urbium fieri gentiumque discidium, cum pars naturae
concita est et aliquo mare, ignem, spiritum impegit.
Quorum mira ut ex toto uis est; quamuis enim 5
parte saeuiat, mundi tamen uiribus saeuit.
Sic 3.1
et Hispanias a contextu Africae mare eripuit, sic
per hanc inundationem quam poetarum maximi
celebrant ab Italia Sicilia reiecta est. Aliquanto
autem plus impetus habent quae ex infimo ueniunt; 5
acriora enim sunt quibus nisus est per angusta.
  Quantas res hi terrarum tremores quamque mira 4.1
spectacula ediderint, satis dictum est; cur ergo
aliquis ad hoc stupet quod aes unius statuae, ne
solidum quidem sed concauum ac tenue, disruptum
est, cum fortasse in illud se spiritus quaerens fugam 5
incluserit? Illud uero quis nescit? Diductis aedi-
ficia angulis uidimus moueri iterumque componi.
Quaedam uero parum aptata positu suo et a fabris
neglegentius solutiusque composita terrae motus
saepius agitata compegit. 10
Quod si totos parietes 5.1
et totas findit domos et latera magnarum turrium,
quamuis solida sint, scindit et pilas operibus subditas
dissipat, quid est quare quisquam dignum adnotari
putet sectam esse aequaliter ab imo ad caput in 5
partes duas statuam?