| Andromacha Hoc derat unum Phrygibus euersis malum, | 888 |
| gaudere—flagrant strata passim Pergama: | |
| o coniugale tempus! an quisquam audeat | 890 |
| negare? quisquam dubius ad thalamos eat, | |
| quos Helena suadet? pestis exitium lues | |
| utriusque populi, cernis hos tumulos ducum | |
| et nuda totis ossa quae passim iacent | |
| inhumata campis? haec hymen sparsit tuus. | 895 |
| tibi fluxit Asiae, fluxit Europae cruor, | |
| cum dimicantes lenta prospiceres uiros, | |
| incerta uoti—perge, thalamos appara. | |
| taedis quid opus est quidue sollemni face? | |
| quid igne? thalamis Troia praelucet nouis. | 900 |
| celebrate Pyrrhi, Troades, conubia, | |
| celebrate digne: planctus et gemitus sonet. | |
| Hel. Ratione quamuis careat et flecti neget | |
| magnus dolor sociosque nonnumquam sui | |
| maeroris ipsos oderit, causam tamen | 905 |
| possum tueri iudice infesto meam, | |
| grauiora passa. luget Andromacha Hectorem | |
| et Hecuba Priamum: solus occulte Paris | |
| lugendus Helenae est. durum et inuisum et graue est | |
| seruitia ferre? patior hoc olim iugum, | 910 |
| annis decem captiua. prostratum Ilium est, | |
| uersi penates? perdere est patriam graue, | |
| grauius timere. uos leuat tantus mali | |
| comitatus: in me uictor et uictus furit. | |
| quam quisque famulam traheret incerto diu | 915 |
| casu pependit? me meus traxit statim | |
| sine sorte dominus. causa bellorum fui | |
| tantaeque Teucris cladis? hoc uerum puta, | |
| Spartana puppis uestra si secuit freta; | |
| sin rapta Phrygiis praeda remigibus fui | 920 |
| deditque donum iudici uictrix dea, | |
| ignosce †Paridi: iudicem iratum mea | |
| habitura causa est: ista Menelaum manent | |
| arbitria. Nunc hanc luctibus paulum tuis, | |
| Andromacha, omissis flecte—uix lacrimas queo | 925 |
| retinere. An. Quantum est Helena quod lacrimat malum! | |
| cur lacrimat autem? fare quos Ithacus dolos, | |
| quae scelera nectat; utrum ab Idaeis iugis | |
| iactanda uirgo est, arcis an celsae edito | |
| mittenda saxo? num per has uastum in mare | 930 |
| uoluenda rupes, latere quas scisso leuat | |
| altum uadoso Sigeon spectans sinu? | |
| dic, fare, quidquid subdolo uultu tegis. | |
| leuiora mala sunt cuncta, quam Priami gener | |
| Hecubaeque Pyrrhus. fare, quam poenam pares | 935 |
| exprome et unum hoc deme nostris cladibus, | |
| falli: paratas perpeti mortem uides. | |
| Hel. Vtinam iuberet me quoque interpres deum | |
| abrumpere ense lucis inuisae moras | |
| uel Achillis ante busta furibunda manu | 940 |
| occidere Pyrrhi, fata comitantem tua, | |
| Polyxene miseranda, quam tradi sibi | |
| cineremque Achilles ante mactari suum, | |
| campo maritus ut sit Elysio, iubet. | |
| An. Vide ut animus ingens laetus audierit necem. | 945 |
| cultus decoros regiae uestis petit | |
| et admoueri crinibus patitur manum: | |
| mortem putabat illud, hoc thalamos putat. | |
| At misera luctu mater audito stupet; | |
| labefacta mens succubuit—assurge, alleua | 950 |
| animum et cadentem, misera, firma spiritum. | |
| quam tenuis anima uinculo pendet leui: | |
| minimum est quod Hecubam facere felicem potest— | |
| spirat, reuixit. prima mors miseros fugit. |