| Absiste: nullas animus admittit preces | 241 |
| nouamque poenam sceleribus quaerit parem. | |
| et esse par quae poterit? infanti quoque | |
| decreta mors est. fata quis tam tristia | |
| sortitus umquam? uideram nondum diem | 245 |
| uterique nondum solueram clausi moras, | |
| et iam timebar. protinus quosdam editos | |
| nox occupauit et nouae luci abstulit: | |
| mors me antecessit; aliquis intra uiscera | |
| materna letum praecoquis fati tulit: | 250 |
| sed numquid et peccauit? abstrusum, abditum | |
| dubiumque an essem sceleris infandi reum | |
| deus egit; illo teste damnauit parens | |
| calidoque teneros transuit ferro pedes | |
| et in alta nemora pabulum misit feris | 255 |
| auibusque saeuis quas Cithaeron noxius | |
| cruore saepe regio tinctas alit. | |
| sed quem deus damnauit, abiecit pater, | |
| mors quoque refugit. praestiti Delphis fidem: | |
| genitorem adortus impia straui nece. | 260 |
| hoc alia pietas redimet: occidi patrem, | |
| sed matrem amaui. proloqui hymenaeum pudet | |
| taedasque nostras? has quoque inuitum pati | |
| te coge poenas: facinus ignotum efferum | |
| inusitatum fare quod populi horreant, | 265 |
| quod esse factum nulla non aetas neget, | |
| quod parricidam pudeat: in patrios toros | |
| tuli paterno sanguine aspersas manus | |
| scelerisque pretium maius accepi scelus. | |
| leue est paternum facinus: in thalamos meos | 270 |
| deducta mater, ne parum sceleris foret, | |
| fecunda: nullum crimen hoc maius potest | |
| natura ferre. si quod etiamnum est tamen, | |
| qui facere possent dedimus. abieci necis | |
| pretium paternae sceptrum et hoc iterum manus | 275 |
| armauit alias; optime regni mei | |
| fatum ipse noui: nemo sine sacro feret | |
| illud cruore. magna praesagit mala | |
| paternus animus. iacta iam sunt semina | |
| cladis futurae: spernitur pacti fides; | 280 |
| hic occupato cedere imperio negat, | |
| ius ille et icti foederis testes deos | |
| inuocat et Argos exul atque urbes mouet | |
| Graias in arma: non leuis fessis uenit | |
| ruina Thebis; tela flammae uulnera | 285 |
| instant et istis si quod est maius malum, | |
| ut esse genitos nemo non ex me sciat. | |
| An. Si nulla, genitor, causa uiuendi tibi est, | |
| haec una abunde est, ut pater natos regas | |
| grauiter furentes. tu impii belli minas | 290 |
| auertere unus tuque uecordes potes | |
| inhibere iuuenes, ciuibus pacem dare, | |
| patriae quietem, foederi laeso fidem. | |
| uitam tibi ipse si negas, multis negas. | |
| Oe. Illis parentis ullus aut aequi est amor, | 295 |
| auidis cruoris imperi armorum doli, | |
| diris, scelestis, breuiter ut dicam, meis? | |
| certant in omne facinus et pensi nihil | |
| ducunt, ubi illos ira praecipites agit, | |
| nefasque nullum per nefas nati putant. | 300 |
| non patris illos tangit afflicti pudor, | |
| non patria: regno pectus attonitum furit. | |
| scio quo ferantur, quanta moliri parent, | |
| ideoque leti quaero maturi uiam | |
| morique propero, dum in domo nemo est mea | 305 |
| nocentior me. Nata, quid genibus meis | |
| fles aduoluta? quid prece indomitum domas? | |
| unum hoc habet fortuna quo possim capi, | |
| inuictus aliis: sola tu affectus potes | |
| mollire duros, sola pietatem in domo | 310 |
| docere nostra. nil graue aut miserum est mihi | |
| quod te sciam uoluisse; tu tantum impera: | |
| hic Oedipus Aegaea transnabit freta | |
| iubente te, flammasque quas Siculo uomit | |
| de monte tellus igneos uoluens globos | 315 |
| excipiet ore seque serpenti offeret, | |
| quae saeua furto nemoris Herculeo furit; | |
| iubente te praebebit alitibus iecur, | |
| iubente te uel uiuet. |