Cor pepulit horror, membra torpescunt gelu 926
pectusque tremuit. ira discessit loco
materque tota coniuge expulsa redit.
egone ut meorum liberum ac prolis meae
fundam cruorem? melius, a, demens furor! 930
incognitum istud facinus ac dirum nefas
a me quoque absit; quod scelus miseri luent?
scelus est Iason genitor et maius scelus
Medea mater—occidant, non sunt mei;
pereant, mei sunt. crimine et culpa carent, 935
sunt innocentes, fateor: et frater fuit.
quid, anime, titubas? ora quid lacrimae rigant
uariamque nunc huc ira, nunc illuc amor
diducit? anceps aestus incertam rapit;
ut saeua rapidi bella cum uenti gerunt, 940
utrimque fluctus maria discordes agunt
dubiumque feruet pelagus, haut aliter meum
cor fluctuatur: ira pietatem fugat
iramque pietas—cede pietati, dolor.
  Huc, cara proles, unicum afflictae domus 945
solamen, huc uos ferte et infusos mihi
coniungite artus. habeat incolumes pater,
dum et mater habeat—urguet exilium ac fuga:
iam iam meo rapientur auulsi e sinu,
flentes, gementes—osculis pereant patris, 950
periere matris. rursus increscit dolor
et feruet odium, repetit inuitam manum
antiqua Erinys—ira, qua ducis, sequor.
utinam superbae turba Tantalidos meo
exisset utero bisque septenos parens 955
natos tulissem! sterilis in poenas fui—
fratri patrique quod sat est, peperi duos.