| Concesso, iuuenes, ludite iurgio, | 107 |
| hinc illinc, iuuenes, mittite carmina: | |
| rara est in dominos iusta licentia. | |
| Candida thyrsigeri proles generosa Lyaei, | 110 |
| multifidam iam tempus erat succendere pinum: | |
| excute sollemnem digitis marcentibus ignem. | |
| festa dicax fundat conuicia fescenninus, | |
| soluat turba iocos—tacitis eat illa tenebris, | |
| si qua peregrino nubit furtiua marito. | 115 |
| Medea Occidimus: aures pepulit hymenaeus meas. | |
| uix ipsa tantum, uix adhuc credo malum. | |
| hoc facere Iason potuit, erepto patre | |
| patria atque regno sedibus solam exteris | |
| deserere durus? merita contempsit mea | 120 |
| qui scelere flammas uiderat uinci et mare? | |
| adeone credit omne consumptum nefas? | |
| incerta uecors mente non sana feror | |
| partes in omnes; unde me ulcisci queam? | |
| utinam esset illi frater! est coniunx: in hanc | 125 |
| ferrum exigatur. hoc meis satis est malis? | |
| si quod Pelasgae, si quod urbes barbarae | |
| nouere facinus quod tuae ignorent manus, | |
| nunc est parandum. scelera te hortentur tua | |
| et cuncta redeant: inclitum regni decus | 130 |
| raptum et nefandae uirginis paruus comes | |
| diuisus ense, funus ingestum patri | |
| sparsumque ponto corpus et Peliae senis | |
| decocta aeno membra: funestum impie | |
| quam saepe fudi sanguinem—et nullum scelus | 135 |
| irata feci: saeuit infelix amor. | |
| Quid tamen Iason potuit, alieni arbitri | |
| iurisque factus? debuit ferro obuium | |
| offerre pectus—melius, a melius, dolor | |
| furiose, loquere. si potest, uiuat meus, | 140 |
| ut fuit, Iason; si minus, uiuat tamen | |
| memorque nostri muneri parcat meo. | |
| Culpa est Creontis tota, qui sceptro impotens | |
| coniugia soluit quique genetricem abstrahit | |
| gnatis et arto pignore astrictam fidem | 145 |
| dirimit: petatur, solus hic poenas luat, | |
| quas debet. alto cinere cumulabo domum; | |
| uidebit atrum uerticem flammis agi | |
| Malea longas nauibus flectens moras. |