Cassandra Cohibete lacrimas omne quas tempus petet, 659
Troades, et ipsae uestra lamentabili 660
lugete gemitu funera: aerumnae meae
socium recusant. cladibus questus meis
remouete: nostris ipsa sufficiam malis.
Cho. Lacrimas lacrimis miscere iuuat:
magis exurunt quos secretae 665
    lacerant curae,
iuuat in medium deflere suos.
Nec tu, quamuis dura uirago
    patiensque mali,
poteris tantas flere ruinas.
non quae uerno mobile carmen 670
ramo cantat tristis aedon
Ityn in uarios modulata sonos,
non quae tectis Bistonis ales
residens summis impia diri
furta mariti garrula narrat, 675
lugere tuam poterit digne
    conquesta domum,
licet ipse uelit clarus niueos
inter olores Histrum cycnus
Tanainque colens extrema loqui, 680
licet alcyones Ceyca suum
fluctu leuiter plangente sonent,
cum tranquillo male confisae
credunt iterum pelago audaces
fetusque suos nido pauidae 685
    titubante fouent,
non si molles imitata uiros
tristis laceret bracchia tecum
quae turritae turba parenti
pectora rauco concita buxo
ferit ut Phrygium lugeat Attin. 690
non est lacrimis, Cassandra, modus,
quia quae patimur uicere modum.