| Sed cur sacratas deripis capiti infulas? | 693 |
| miseris colendos maxime superos putem. | |
| Ca. Vicere nostra iam metus omnis mala. | 695 |
| equidem nec ulla caelites placo prece | |
| nec, si uelint saeuire, quo noceant habent. | |
| Fortuna uires ipsa consumpsit suas. | |
| quae patria restat, quis pater, quae iam soror? | |
| bibere tumuli sanguinem atque arae meum. | 700 |
| quid illa felix turba fraterni gregis? | |
| exhausta nempe: regia miseri senes | |
| uacua relicti, totque per thalamos uident | |
| praeter Lacaenam ceteras uiduas nurus. | |
| tot illa regum mater et regimen Phrygum, | 705 |
| fecunda in ignes Hecuba fatorum nouas | |
| experta leges induit uultos feros: | |
| circa ruinas rabida latrauit suas, | |
| Troiae superstes, Hectori, Priamo, sibi. | |
| Cho. Silet repente Phoebas et pallor genas | 710 |
| creberque totum possidet corpus tremor; | |
| stetere uittae, mollis horrescit coma, | |
| anhela corda murmure incluso fremunt, | |
| incerta nutant lumina et uersi retro | |
| torquentur oculi, rursus immoti rigent. | 715 |
| nunc leuat in auras altior solito caput | |
| graditurque celsa, nunc reluctantis parat | |
| reserare fauces, uerba nunc clauso male | |
| custodit ore maenas impatiens dei. | |
| Ca. Quid me furoris incitam stimulis noui, | 720 |
| quid mentis inopem, sacra Parnasi iuga, | |
| rapitis? recede, Phoebe, iam non sum tua, | |
| extingue flammas pectori infixas meo. | |
| cui nunc uagor uesana? cui bacchor furens? | |
| iam Troia cecidit—falsa quid uates agor? | 725 |